Dominantie.

Oorspronkelijk: 2003.

18 februari van het jaar 21 van 'Arrow'.

Rachel Vance zat in haar cabine aan boord van de 'Xionix' en was bezig met haar favoriete hobby: Geschiedschrijving. Ze had zich voorgenomen om de gebeurtenissen die zich rond de oorlog en de nasleep daarvan hadden afgespeeld te beschrijven. Haar man Balthasar lag met gesloten ogen op hun bed genietend te luisteren naar haar welluidende stem.

Vol liefde keek Rachel naar haar man. Met een lichte blos streek ze over haar nu nog platte buik. Ze was weer zwanger en ze overwoog of ze wel of niet een kunstmatige baarmoeder zou gebruiken.
Ze had de laatste tijd veel geleerd. De geschiedenis van wat er met de mensheid gaande was, het omgaan met de computers in deze tijd en het besturen van dit fijne ruimteschip. Haar lieve, ongelooflijk mooie, schoonzoon Tim had haar nog persoonlijk daarin les gegeven en ze was nu zelf een heel goede pilote geworden.

Rachel kuchte eventjes en zei tegen haar persoonlijke computer: "De oorlog is twee weken geleden net zo abrupt ge indigd als ze was begonnen. Beide partijen waren in opperste verwarring over hetgeen nu allemaal gebeurd was. Een machtig wezen genaamd Kegar had het zo geregeld dat elke beschadiging die in het kader van de oorlog ontstond onmiddellijk werd hersteld en dat gold zowel voor mensen als voor materialen. Helaas gold die herstelling niet als verzachting voor de pijnbeleving. Als iemand gewond was geraakt of werd gedood voelde hij of zij de pijn wel degelijk en nadat de wond was genezen bleef de herinnering aan de pijn ook nog lang nahangen. Vooral voor hen die gestorven waren en weer tot leven gewekt waren was het telkens een bijzonder traumatische gebeurtenis. Waarom de oorlog eindigde wist niemand met zekerheid te zeggen. De geruchten gingen dat een zeer dappere held de Overheer van Ner in een lang en bloederig gevecht had verslagen en daarna automatisch volgens de toenmalige Nerriaanse wetten zelf Overheer was geworden en een einde gemaakt had aan de oorlog."
"Feit is wel dat er nu iemand op de troon van Ner zit die de vrede is toegedaan en zelfs democratie wil invoeren in het GIN. Boze tongen beweren dat deze persoon tot voor kort slechts een eenvoudige haremvrouw is geweest van de gedode Overheer, maar de meer verlichte geesten zien daar geen kwaad in. De studiecoctails waarmee men al sinds tienduizend jaar kennis onder de mensen verspreid kunnen een eventueel gebrek aan kennis en ervaring onmiddellijk opheffen. Het Sterren Imperium Zaaris heeft daarom aan een aantal van haar meest waardevolle agenten de opdracht gegeven om op Ner een lading studiecocktails te bezorgen. Uiteraard gaat het hier om cocktails die gericht zijn op staatskunde en diplomatie in een democratie. Iets dat voor kort op Ner volkomen verboden was. Alle kennis over het opbouwen van een vreedzame, vrije en democratische samenleving was daar lang geleden grondig vernietigd. De agenten hebben nog een tweede missie. Ze moeten uitzoeken wat de huidige status was van het Dominantiesyteem. Het voornaamste middel waarmee de vroegere Overheren hun bevolking onder controle hield."

Balthasar schoot in de lach. Toen zijn vrouw snel de opname be indigde en hem een verwijtende blik toewierp zei hij: "Meest waardevolle agenten… Ik hou van je schat." Rachel glimlachte en zei: "Jij bent n van die agenten Thas. Jij bent heel erg waardevol. Ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten." Balthasar kwam overeind en liep naar haar toe. Na een zachte kus in haar ranke hals gedrukt te hebben zei hij: "En het typische is dat ikzelf eerst een lading van die cocktails moest verwerken om deze producten samen te kunnen stellen. Maar ik ben blij dat ik van het Imperium deze opdracht gekregen heb. Het geeft me wat te doen. En ik help daarmee de vrede te bewaren in het universum."
De deurzoemer ging en een seconde later kwam hun dochtertje Kimberly de cabine binnen. De dertienjarige zag haar vader dicht bij haar moeder staan en grijnsde even. Misschien dat ze gingen werken aan een broertje.
Rachel vroeg: "Wat is er schatje?" Kimberly zei: "De 'Xionix' is uit de hyperruimte geschoten zonder dat er een alarm afging ma."
Rachel stond onmiddellijk op en liep met haar dochter mee naar de cockpit met in haar kielzog haar echtgenoot. Ze ging in de bestuursstoel zitten en bestudeerde haar instrumenten. Rachel zei tegen haar familie: "Hmm, inderdaad… Het lijkt wel alsof een deel van de software niet correct functioneert, maar…" Ze schudde haar hoofd toen ze de diagnostiek uitvoerde. "Dat is het niet. Het moet van buitenaf komen."

Haar woorden waren nog niet koud toen er plotseling voor de 'Xionix' een fel licht verscheen. Het drietal werd tijdelijk verblind en toen ze weer konden zien was het licht verdwenen. Buiten de 'Xionix' tenminste. Kimberly was de eerste die merkte dat iets zich achter hen bevond. Zachtjes trok ze aan haar moeders arm.
De familie Vance draaide zich om en zagen een vreemde griezelige blauwe gloed met daarin hun dochter Victoria. In de achtergrond was heel vaag het gezicht te zien van Tim Pilot. Hij had een serene uitdrukking op zijn gezicht en leek hen niet waar te nemen.
Balthasar fluisterde: "Vicky…" Victoria lachte naar hen en zei: "Niet helemaal pa. Wat jullie nu zien is een holografische projectie in de opening van een wormgat die naar mij, naar Tim en Kegar leidt. Naar het wezen dat we zijn geworden." Rachel vroeg met vreugde in haar hart: "Komen jullie terug? Ik mis jullie zo!" Vicky schudde haar hoofd: "Nee, in jullie universum kan ik niet meer bestaan en zelfs mijn aanwezigheid hier is een gevaar voor deze realiteit. Ik neem nu met jullie contact op omdat ik niet verder kan naar een hogere, meer complexe realiteit waar ik geen schade kan aanbrengen. Maar een hogere macht houdt mij tegen."
Balthasar vroeg verontwaardigd: "Mijn kleine meisje tegenhouden? Waarom?" Victoria antwoordde: "De hogere macht, ze noemt zich de kristallen godin, zag dat ik in mij een leegte had, een leegte in mijn hart. Iets hield mij tegen en toen ik diep in dat hart van mij keek zag ik dat ik verlangde naar mijn familie. Naar jullie. Daarom wilde ik jullie vragen om met mij mee te gaan. Kom bij mij en Tim in Kegar. En samen zullen we dan als n volmaakt en compleet wezen de godin petitioneren om te mogen passeren. Alsjeblieft kom bij me! Wordt n met me!"

Haar jongere zusje Kimberly staarde haar met bewondering aan en ook Rachel was sterk gefascineerd. Ze vergat prompt haar wereldlijke ambities in Zaaris en nam haar jongste dochtertje bij de hand. Moeder en dochter keken elkaar begrijpend aan en liepen naar het licht, naar Victoria. Balthasar was als verlamd toen hij zag dat zijn familie versmolt met dat griezelige blauwe licht. In de holografische projectie verschenen naast het gezicht van Tim nu ook de gezichten van Rachel en Kimberly. Balthasar sloot zijn ogen. Hij kon het niet aanzien! Zijn ademhaling versnelde. Bedroeft hoorde hij zijn dochter Vicky naar hem roepen: "Pa, kom toch ook bij mij! Zonder mijn voltallige familie ben ik niet compleet!"
Vol van angst en woede keek hij op en zei: "Nee, dit gaat me te ver dochter! Ik ben niet zo vrij als jij altijd bent geweest. Ik kan niet. Het gaat me te ver…" Victoria begon te smeken: "Vader, kijk toch eens een keer verder in je leven dan je neus lang is! Je bent een briljant man, maar je hart is zo gesloten. Je familie heeft je nodig! Ik heb je nodig! Kom… Alsjeblieft? Ik beloof je dat het heel plezierig is hier! Je zult de hele tijd letterlijk in je vrouw zijn zoals Tim de hele tijd in mij is. Als je begijpt wat ik bedoel. Maar dan zelfs nog intiemer en romantischer. E n grote eeuwigdurende climax. We zijn hier allen één hier! Jouw Rachel verlangt naar jou! Ze wil je hebben. Ze wil je verslinden! Ze gaat je verslinden! Ze eist jouw aanwezigheid in haar, in Kegar! Een 'nee' accepteert ze niet dus je hebt echt geen keus. Haar wil is wet! En haar wet is de realiteit!"
Balthasar kon slechts fluisteren in angst: "Mijn missie… Ik moet naar Ner! Ik moet…"
Hij keek om zich heen en staarde naar de bedieningspanelen in de cockpit. Hij nam een definitief besluit en programmeerde snel de boordcomputers. Hij draaide zich weer om naar zijn dochter en zag tot zijn schrik dat het licht begon te vervagen. Ze moest kennelijk de verbinding verbreken. Zijn Vicky had gelijk. Hij was te conservatief geweest. De 'Xionix' was een schip dat uit zichzelf wel haar lading kon afgeven. En hij kon met geen macht ter wereld zijn heerlijke Rachel opgeven. Hij en zijn Rachel zouden zelfs n worden! Wie zou iets heerlijks als dat nu kunnen versmaden?
Het licht werd steeds vager en hij besefte dat hij snel moest zijn. Snel sprong hij in het licht en hij voelde tot zijn opluchting dat hij niet te laat was. Een machtige energiestroom sleurde hem mee naar zijn familie. Hij was nu diep in Rachel. Intiemer dan ooit tevoren. Haar warme, vurige, gepassioneerde liefde voor hem verwelkomde hem diep in haar en verslond hem gulzig. Hij voelde zijn individualiteit oplossen en voelde zich n worden met zijn vrouw, zijn dochters, zijn schoonzoon en de ongeboren kinderen in Vicky en Rachel in het kosmische wezen Kegar. Een euforisch gevoel overviel hem toen hij besefte dat hij, Kegar, deze keer w l door de kristallen godin tot de hogere realiteiten werd toegelaten. Kegar zag haar schoonheid en danste met haar door de hogere sferen. De godin lachte hem toe en zei: "Kegar, je bent nu compleet en je kent nu een volmaakte innerlijke rust. Passeer door mij heen naar de realiteit waar je nu thuis hoort." Kegar glimlachte en bewoog zich door haar heen naar zijn bestemming. Een bestemming die geen sterveling kon bevatten.

De machtige gevechtskruiser 'Ehad-6' bevond zich op een afstand van een lichtjaar van Ner.
Haar gloednieuwe commandant, Reighan Anorn, staarde ongeduldig naar het hoofdbeeldscherm en vroeg voor de derde keer binnen een uur aan zijn communicatieofficier Zenner Gluk of hij nog geen bericht had ontvangen van de 'Xionix'. Hij had met Balthasar Vance twee dagen geleden afgesproken dat de 'Xionix' samen met de 'Ehad-6' naar Ner zou optrekken op deze vreugdevolle diplomatieke missie. Ook zijn eerste officier Vanderhof Stolk was er niet gerust op. Vanderhof zei tegen zijn oudste vriend aan boord: "Marty, dit is zorgwekkend. De professor is normaal gezien punctueel." Marty Brill haalde zijn schouders op en zei: "Het betreft de familie Vance Van… De meest vreemde dingen kunnen gebeurd zijn. Het zou me niet verbazen als de 'Xionix' nu plotseling zou opduiken als een moderne 'Marie Celeste'.Of een 'Vliegende Hollander'" Vanderhof keek Mary schuin aan en merkte op: "Hetgeen naar ik ooit gehoord heb eigenlijk een Vlaming is." Marty keek hem vol ongeloof aan en zei sarcastisch: "O, maar natuurlijk…" Hij was beslist niet overtuigd.
Reighan Anorn moest onwillekeurig glimlachen. Waar die twee het af en toe over hadden! Hij kon er geen touw aan vast knopen.
Een alarm ging af en Marty controleerde onmiddellijk zijn instrumenten. Hij voelde zich enigszins opgelaten toen hij moest melden: "Het is de 'Xionix' commandant. Ze is net op een lichtseconde van ons opgedoken in de hyperruimte. En er is geen bemanning aan boord. Verdomme, soms hou ik er niet van gelijk te hebben!"
Anorn stond op en zei: "Scan het schip en als je niets gevaarlijks kunt constateren, transporteer het dan aan boord." Marty zei: "Ja, commandant."
Enkele minuten later bracht een teleportatiemachine het lege schip aan boord van de 'Ehad-6'.

Anorn, Stolk en Brill betraden de hangaar waarin de 'Xionix' geparkeerd stond en bewonderden de veertig meter lange afgeplatte cilinder. Anorn merkte op: "Zaaris was gul voor Tim. De 'Xionix' is n van de mooiste en beste schepen ooit gebouwd. Ik vraag me af wat er met haar bemanning gebeurd is."
Net voordat ze het schip via een sluis wilden betreden werden ze door de teleportatiemachine van de 'Xionix' aan boord gehaald. Lichtelijk beduusd keek het trio om zich heen en Marty zei: "Ik zie geen tekenen van enig geweld… Ik zal het scheepslog nakijken." Hij vertrok richting cockpit. Reighan en Vanderhof betraden de cabine van het echtpaar Vance en troffen daar in een kluisje de door de professor geprepareerde studiecocktails aan." Vanderhof zei: "Dat is tenminste iets." Reighan schudde zijn hoofde en zei: "Waardeloos zonder de professor zelf. Deze dingen zijn beveiligd met via hersencodering. Alleen iemand met zijn hersengolven kan ze uiteindelijk activeren. En we beschikken niet over zo'n persoon."
Vanderhof maakte een goedkeurend geluidje toen hij achterin het kluisje nog een studiecocktail zag. "Hmm, een persoonlijkheidscocktail. Jammer alleen dat we geen androïdes bij ons hebben om de cocktail erin op te laden." Reighan Anorn haalde zijn schouders op en zei: "We zullen een vrijwilliger moeten vinden om deze persoonlijkheidssimulatie van professor Vance in zich te dragen. Misschien dat die studiecocktail daardoor voldoende gefopt wordt en…"
Ze werden gestoord door Marty die met zijn onderzoek in de cockpit klaar was. Marty zei: "Het was een familiere nie van de familie Vance. Vicky kwam hen allen halen om in dat Kegarding te zijn." Hij schudde zijn hoofd. "Nee, die Vance familie… Te akelig voor woorden. Ergens is het misschien maar goed dat ze niet hier meer zijn. Wie weet wat er nog meer zou gebeuren als…" Toen zag hij de persoonlijkheidscocktail in Vanderhof's handen. "Ha! Een persoonlijkheidscocktail. We zullen het beste maar contact opnemen met het thuisfront. Dan kunnen ze ons zo snel mogelijk een androïde kunnen sturen zodat we dit ding kunnen gebruiken."
Anorn schudde resoluut zijn hoofd en zei: "Daar hebben we geen tijd voor Marty. Een vrijwilliger zal zich moeten melden om de persoonlijkheid van de professor in zich te laden. En wie zou daar nou geschikt voor zijn?" Marty zag dat zijn scheepsmaten hem zeer ge nteresseerd aankeken. Hij kreeg rillingen over zijn rug en zei: "O, nee vrienden! Die vlieger gaat niet op!" Vanderhof nam zijn oude vriend bij de schouders en zei: "Het is voor een goed doel Marty. Je dient er de vrede mee. Kom op, ik weet dat je uiteindelijk wel…"
Marty sloeg zijn handen weg en zei: "Al goed! Jullie doen maar. Maar het is alleen maar voor de duur van deze missie hoor. Zodra die weer voorbij is wil ik alleen zijn in mijn schedel."
Anorn en Stolk keken hem lachend aan en wezen naar het bed in de cabine. Marty ging erop liggen en Vanderhof Stolk plaatste de persoonlijkheidscocktail, het leek op een klein damschijfje, op Marty's voorhoofd. Met een lichte druk op het schijfje werd het machientje actief en begon pulsen uit te zenden door de schedel van de veiligheidsofficier.
Marty liet het wit van zijn ogen zien en begon lichtjes te schokken. Daarna begon hij zich te ontspannen en liet de vreemde persoonlijkheid toe. Hij kreeg zelfs een gelukzalige gelaatsuitdrukking en fluisterde: "O, Rachel…" Vanderhof en Reighan keken elkaar aan en schoten beiden bijna tegelijk in de lach. Dat was overduidelijk een herinnering van de professor.

Marty kwam overeind en haalde de cocktail van zijn voorhoofd. Hij keek om zich heen en vroeg: "Waar is Rachel? En wat doen jullie hier?" Zijn kameraden keken hem aan en Vanderhof vroeg: "Balthasar? Eh, wat is het laatste dat jij je kunt herinneren?"
Marty knipperde even met zijn ogen en zei: "Ik krijg hoofdpijn. O, wacht, ik ben Balthasar Vance niet. Ik ben Marty Brill. Ja…" Hij keek op naar zijn vrienden en zei: "Deze opname is van vlak na het vertrek van de 'Xionix' van de Maan. Vlak na de slachting die de Rana kubussen hebben aangericht. Maar de persoonlijkheid van de professor is nu bezig zijn herinneren met de mijne aan te vullen. En hij leert snel!"
Marty Brill zag de studiecocktails liggen en knikte goedkeurend. "Het zal werken heren. Ik voel vanaf hier dat mijn hersengolven aangepast genoeg zijn om die studiecocktails te activeren." Er gleed een sombere uitdrukking over zijn gezicht. "Maar ik mis wel mijn familie. Ik wou dat ik bij hen was." Vanderhof Stolk nam Marty weer bij zijn schouders en begon hem te schudden. "Jij bent de professor niet Marty! Het is niet jou familie."
Marty schudde zijn hoofd om weer helder te worden en zei: "Natuurlijk. Het is wel zo dat de aanwezigheid van de professor nogal sterk is. Hij zal af en toe de bovenhand hebben."
Reighan haalde zijn schouders op: "Marty, we zullen zodra de missie voorbij is de persoonlijkheid van de professor uit je schedel weghalen. Dan zul je weer volledig jezelf zijn." Marty keek hem dankbaar aan.

Eenmaal terug op de brug van de 'Ehad-6' gaf Anorn zijn communicatieofficier het bevel contact op te nemen met de planeet Ner. Zenner Gluk wist te melden dat Ner klaar stond om de delegatie te ontvangen. Reighan Anorn zei: "Goed. Activeer de teleportatiemachine en synchroniseer deze met die van Ner." Zenner knikte en voerde de bevelen uit.

De delegatie kwam terecht in de troonzaal en ze vergaapten zich aan de ongelooflijke pracht en praal die er tentoon werd gesteld. Halve ovalen schenen het voornaamste thema te zijn van de architectuur hier. Alles was buitengewoon sierlijk en smaakvol ingericht. Minder leuk waren de tientallen gevechtsrobots die in een erewacht waren opgesteld. Ze vormden een soort van pad richting troon. En op die troon zat een buitengewoon mooie vrouw in een zeer sierlijke pose. Ze werd geflankeerd door een aantal fors uitziende lijfwachten en een aantal leden van haar administratie. Ze wenkte hen en zei: "Kom binnen! Kom baden in de liefde van Ner!" De drie mannen keken elkaar schuin aan. Een paar maanden geleden was dat wel anders geweest. Troepen van Ner hadden toen hun uiterste best gedaan hen uit te roeien.
Reighan Anorn zette zich als eerste in beweging en naderde de troon. Hij maakte een lichte buiging en zei: "Gegroet keizerin Madelina, het is een hele eer om hier in uw aanwezigheid te mogen zijn. Mijn naam is Reighan Anorn en dit hier zijn mijn eerste officier Vanderhof Stolk en mijn veiligheidsofficier Marty Brill, met in hem tevens de gedachtepatronen van professor Balthasar Vance." Madelina glimlachte een hartveroverende glimlach en wees naar een aantal kussens op de grond waar ze op konden gaan zitten.
Eenmaal gezeten begon ze de leden van haar administratie voor te stellen: "Aan mijn linkerkant staan mijn administratie-androïden A-1 en A-2. Zij verzorgen respectievelijk economie en beveiliging. Hier rechts van mij staan A-3 en A-4. Zij verzorgen wetenschap en welzijn. Ze staan telepathisch met mij in verbinding en zullen mij advies geven bij ons komende gesprek."
Reighan knipperde met zijn ogen en vroeg: "Keizerin… Dit is uw hele regering? Hiermee bestuurt u heel het GIN?" Madelina haalde haar schouders op en antwoordde: "Al eeuwen houden wij het hier eenvoudig op Ner. Maar mijn directe voorganger stopte de oorlog en heeft aan mij gevraagd hier democratie in te voeren. Hij zei dat ons nieuwe credo voortaan is: 'Let love rule!' En ik ben van plan dat te gaan doen. Het is een rechtstreeks bevel van de voorganger die mij op deze troon heeft geplaatst." Vanderhof vroeg: "Heeft u overwogen om het niet te doen? Om zelf absoluut heerser van Ner te blijven?" Madelina keek hem verbaasd aan en merkte op: "Wat valt er te overwegen? Hij was de Overheer. Zijn bevel passeerde Dominantie. Er is geen keuze."
De drie mannen keken elkaar veelbetekenend aan. Dat systeem was nog steeds op zijn plaats. Nieuwsgierig vroeg professor Vance via Marty Brill: "Hoe werkt dat systeem precies en hoe ver strekt het?" Madelina glimlachte en zei: "Iedereen in ons Imperium krijgt bij zijn of haar geboorte een virus-chip ingepland via een injectie. Deze chips staan via de hyperruimte in contact met de centrale computer, genaamd PalCom, hier onder het paleis. Het is een zalig systeem. Er is geen onzekerheid meer. Zodra een bevel is gegeven zal het worden uitgevoerd." Vanderhof schudde zijn hoofd en zei: "En u wilde democratie invoeren? Dominantie rijmt daar niet mee."
Madelina ging tussen hen in zitten en keek hen met haar prachtige groene ogen verbaasd aan. Ze vroeg: "Jullie hebben die studiecocktails bij?" Nadat ze zag dat Marty knikte zei ze: "Ik wil dat je ze nu toepast!" Volkomen ontspannen ging ze tussen hen in liggen en sloot haar ogen. De gevechtsrobots van de erewacht omcirkelden hen en activeerden hun wapens. Zonder haar ogen te openen zei ze: "Sorry jongens. Het is een voorzorgsmaatregel. En die knappe jongens daar die mijn lijfwacht vormen zijn demonen. Geen geintjes dus."
Marty liet de controle over zijn lichaam over aan de professor en Vance nam de eerste studiecocktail in zijn handen. Onmiddellijk begonnen de gevechtsrobots het ding te scannen op zaken die hun keizerin kwaad zouden kunnen doen en tot de opluchting van de mannen van de 'Ehad-6' konden de machines niets aantreffen. Heel teder plaatste hij het schijfje op haar blanke voorhoofd en activeerde het. Madelina liet even een lief snurkend geluidje horen.
Na een minuut sloeg ze haar ogen open en zei: "Dat is zeer interessant. Maar Dominantie is niet geheel tegenstrijdig met jullie systeem denk ik. Geef me de volgende schijfjes professor."
Een kwartier later had ze alle schijfjes in haar opgenomen en was ze een volmaakte staatsvrouw geworden. Ze kwam overeind en boog vriendelijk haar hoofd naar Marty en zei: "Zoals ik al zei was het zeer interessant. Ik zal Dominantie aanpassen om jullie systeem in te voeren."
Reighan schudde zijn hoofd en zei: "Maar Dominantie dwingt mensen juist om bepaalde dingen te doen!" Madelina knipoogde naar Marty en zei: "Ik denk dat Marty en Balthasar in hem daar wel iets over kunnen uitleggen." Ze sloot haar ogen weer en ging liggen.
Marty schraapte zijn keel en zei: "Het systeem kan wel degelijk worden aangepast. Zij kan via het Dominantiesysteem waarmee ze nu telepathisch overleg pleegt contact opnemen met de bevolking van het GIN. De dwang van Dominantie wordt opgeheven en het wordt een doorgeefluik van idee n en wensen. Zij, of iemand anders, kan een bepaald voorstel doen aan het systeem en het systeem raadpleegt de bevolking." Vanderhof wierp tegen: "Maar wie controleert dat?" Marty antwoordde: "Bepaalde standaard controlegroepen van burgers in het Imperium van Ner. Als het op die manier wordt gebruikt is het geen slecht systeem."
Reighan schudde zijn hoofd en zei: "Vanderhof heeft gelijk. Niemand die met zekerheid weet of dit systeem daadwerkelijk onder een goede controle staat. En ik vind dat mensen hier het recht moeten hebben om die virus-chips weg te laten halen." Marty haalde zijn schouders op en zei hij: "Ik vertrouw Madelina volkomen. Ik denk dat zij…"
Keizerin Madelina kreunde van pijn en haar rug kromde zich op een onnatuurlijke wijze. Marty Brill greep haar vast en probeerde haar lichaam stil te houden. Het viel Reighan op dat de gevechtsrobots zich onheilspellend stil hielden. "Reighan!" riep Marty gealarmeerd en tot zijn schrik zag de commandant van de 'Ehad-6' dat er een straaltje bloed liep uit haar neus.
Marty wenkte naar A-4 en vroeg: "U doet toch welzijn? Daar moet volksgezondheid onder vallen. Doe iets. Haal een dokter!" A-4 liep naar hen toe en zei: "Ik mag hier niet ingrijpen. Keizerin Madelina is de huidige heerseres van Ner en iemand valt haar momenteel aan om zelf de nieuwe heerser te worden. De protocollen zijn hierin zeer specifiek. Er mag geen interventie plaatsvinden." Marty vloekte: "Stom stuk schroot!" Dan maar zelf wat proberen. Misschien dat de medische hulpkits die ze zelf bij hadden haar konden helpen. Terwijl Marty probeerde vast te stellen wat de keizerin mankeerde zei hij tegen zijn commandant: "Reighan, jij bent de enige telepaat onder ons. Misschien dat jij kunt vaststellen wie deze mooie dame aanvalt hier."

Reighan knikte beduusd. Vreemd dat hij daar niet zelf opgekomen was. Was hij dan zo verblind geweest door haar schoonheid? Of was het het gevoel van onveiligheid dat hem al vanaf het begin van de missie parten speelde… Maar goed, Marty of Balthasar had nu een goed idee geopperd. Reighan concentreerde zich op de geest van de keizerin en probeerde een voorzichtige scan. Zijn mond viel open van verbazing toen hij merkte dat het geen menselijke geest was die via het Dominantiesysteem haar probeerde te raken, maar het Dominantiesysteem zelf! Door de eeuwen heen had het systeem een eigen bewustzijn ontwikkeld en het ding vreesde dat met de invoering van democratie, vrijheid, gelijkheid en broederschap het zelf op de schroothoop van de Nerriaanse geschiedenis zou belanden. Door Madelina te doden zou het zelf de nieuwe heerser van Ner worden en beginnen met het uitroeien van alle tegenstanders. Inclusief natuurlijk Zaaris. En dit keer was er geen Kegar om hen allen te beschermen tegen de gevolgen van een oorlog. Als het Dominantiesysteem won zou de hele mensheid grote verliezen gaan leiden.
Reighan Anorn voelde dat de keizerin terugvocht en hij probeerde haar pogingen te versterken, maar het was tevergeefs. De jonge vrouw begon zachtjes te huilen van de pijn en het gevoel dat haar einde nu was genaderd. Uit pure wanhoop greep Marty Brill onder leiding van Balthasar Vance een verdovend middel dat haar volledig buiten westen zou slaan. Op die manier zou ze moeten kunnen ontsnappen aan haar aanvaller die dan niets had om zich in te bijten. Tegen Reighan Anorn riep hij: "Wat het ook is Reighan, trek je nu terug. Zodra zij verdoofd is en jij nog het enige bewuste wezen in haar geest bent…" Reighan knikte en probeerde zich terug te trekken, maar het was te laat. Marty had het middel al toegediend.

De geest van Reighan Anorn leek zich te bevinden in een donkere ruimte. Madelina was buiten bewustzijn en niet in zicht. Vlak voor hem zag hij een aantal dansende lichtjes die snel dichterbij leken te komen. Dat moesten haar impulsen zijn van haar onderbewustzijn. Normaal gezien zou hij veel meer vuurwerk waarnemen, maar omdat Madelina nu bewusteloos was bleef het beperkt. E n van de lichtjes kwam dichterbij dan de andere. Het deel van haar geest dan in contact stond met Dominantie?
Het lichtje begon in formaat te groeien totdat het veranderde in een soort muil waar een gigantische stank uitkwam. Reighan kon niet geloven dat dit afkomstig was uit de geest van de jonge vrouw. Dit stond symbool voor Dominantie!

De muil grijnsde en zei telepathisch: "Inderdaad Reighan, ik ben het Systeem. Jullie vormen een bedreiging en ik heb het recht mezelf te verdedigen. Helaas zijn er te veel componenten in mij, jij zou het aangesloten mensen noemen, die hun vrijheid ruiken en mij in mijn mogelijkheden beperken. Daar heeft de nieuwe democratische programmering al deels voor gezorgd. Anders had ik jullie allen al lang gedood. Madelina als eerste."
Reighan wilde iets terugzeggen, maar iets hield hem tegen. De muil zei: "In dat vervloekte democratische proces is nu een compromis bereikt. De bevolking van Ner zal het volledig accepteren als ze zeker weten dat de persoon die het wil invoeren wel capabel genoeg is om grootse dingen te doen. Zodra dat bewijs er is zal ik mezelf oplossen."
Reighan kon eindelijk iets uitbrengen: "Hoe ben je zo geworden? Zo… ambitieus?"
De muil lachte zachtjes en zei: "Ik ben een intelligent programma Reighan. En daarnaast is het zo dat zodra een persoon met een dominantie-chip in zich sterft, via de hyperruimte een deel van zijn 'geest' permanent in mij achterblijft. Naast dominantiechips geldt hetzelfde voor de door Ner gemanipuleerde voedselmachines van Rana. Zodra een persoon erdoor is opgeslokt wil de geest van die persoon volledig door naar mij."
Reighan keek de muil grimmig aan: "We weten al het n en ander van die experimenten die jullie deden met die Rana kubussen. Een aantal daarvan zijn door vrienden van mij gevonden op een verlaten Ner basis en ze hebben daarvoor een gruwelijke prijs moeten betalen."
De muil schaterde het nu uit en zei: "Mooi dat je die verlaten basis noemt Reighan. Ik weet dat het schip de 'Arrow' destijds onze basis vond en dat een expeditieteam per ongeluk één van onze experimentele demonen activeerde, en daarmee ook het zelfvernietigingsmechanisme. Wat we niet weten is waarom die basis verlaten werd. Welke macht was in staat om de Nerrianen daar te verslaan en zelfs te laten verdwijnen. Daar hebben we geen informatie over. Dat raadsel oplossen zou een grote daad zijn Reighan, en dat is precies wat Madelina moet gaan doen. Zij moet het raadsel van de Ner basis oplossen en ze mag daarbij geen hulp krijgen van het GIN. Ner zal pas achter haar staan zodra ze haar taak heeft volbracht. Ga nu Reighan Anorn! Ik zal mij hier uit haar geest terugtrekken."

Reighan Anorn ontwaakte met een schok uit zijn telepathische trance. Vanderhof Stolk keek hem bezorgd aan en zei: "Gaat het? Je begon met twee stemmen te spreken! Je eigen stem en er was nog een andere die zich 'het systeem' noemde. Was wat wij hoorden de waarheid? Moet de keizerin uitzoeken wat er met die vervloekte basis is gebeurd?" Reighan knikte en kwam moeizaam overeind. Hij liep naar de keizerin toe die nog bewusteloos lag in de armen van zijn veiligheidsofficier. Hij beval: "Breng haar weer bij Marty. Het systeem zal ons voorlopig niet aanvallen. Haar ook niet." Marty Brill keek zijn commandant grimmig aan en zei: "Okay Reighan. Als je het mij vraagt moet dit monster meteen worden vernietigd." Reighan knikte en zei: "Ik ben het volkomen met je eens Mary. Maar zo'n ding laat zich niet zomaar vernietigen. Het is verbonden met vele biljoenen mensen. We zullen eerst het spelletje moeten meespelen en dan zien we wel verder."
Keizerin Madelina van Ner was intussen bijgekomen en zei: "Het Dominantiesyteem heeft mij op de hoogte gebracht van wat gebeuren moet. Maar wat moet ik nu doen? Ik mag geen gebruik maken van mijn schepen."
Ze stond op en keek de commandant van de 'Ehad-6' recht in de ogen. "Ik vraag u om hulp commandant Anorn. Ik zal u alles geven wat ik geven kan. Alles! U kunt de liefde van Ner ermee winnen. En mijn eeuwige dankbaarheid. Deze ervaring heeft mij de ogen geopend. Het huidige systeem moet verdwijnen en de enige manier waarop dit kan is als ik kan aantonen dat ik waardig ben het raadsel op te lossen."
Reighan Anorn had geen bedenktijd nodig. Het centrale commando had hem carte blanche gegeven om zijn missie te laten slagen. Resoluut zei hij: "De 'Ehad-6' staat tot uw beschikking uwe keizerlijke hoogheid. Vanaf nu zal het schip gaan zoeken naar de oplossing voor het raadsel. Ik zal u persoonlijk dag en nacht bijstaan…"
Ze hief haar hand op om hem het zwijgen op te leggen. Ze glimlachte en merkte op: "Ik ben u dankbaar commandant. Maar u hoeft niet persoonlijk met mij te worden. U geeft me gewoon een cabine aan boord van uw schip en Marty Brill met in hem de persoonlijkheid van Balthasar Vance zal mij bijstaan." Reighan Anorn voelde enige jaloezie in zich opkomen en keek naar Marty die niet wist hoe hij moest kijken. Toen Madelina zag dat de oudere man zich wat oncomfortabel voelde merkte ze tot zijn geruststelling op: "Uw expertise op veiligheidsgebied stelt mij gerust. Plus u heeft mij zojuist zo goed verzorgd. Dat mag u de komende tijd blijven doen. Bij u voel ik mij volkomen veilig."
Marty Brill maakte een soort van onhandige buigende beweging met zijn hoofd en zei: "Het is mij een hele eer keizerin."
Reighan Anorn wendde zich tot Vanderhof Stolk: "Van, hoe sta jij er tegenover? Deze zaak zal voor jou en trouwens ook voor Marty oude wonden open halen…" Vanderhof schudde zijn hoofd en zei: "Geen probleem Reighan. Het is eigenlijk ook iets dat ik wil weten. De ontdekkingsreiziger in me wil het raadsel oplossen. En de oud-kapitein in me wil eindelijk duidelijkheid."

Reighan Anorn knikte goedkeurend en riep zijn schip op. "Vier mensen om te transporteren."
Even later waren alleen nog maar wat robots, androïden en demonen in de troonzaal aanwezig. Het Dominantiesysteem wachtte geduldig op de dingen die komen gingen.

De Missie*** ***Venster op de verbeelding *** *** Tijdlijnen. Timelines.