Vicky*** ***Venster op de verbeelding *** *** Tijdlijnen. Timelines.

Ner.

Oorspronkelijk: 2003.

1 februari van het jaar 21 van 'Arrow'.

Het was 'nacht' aan boord van de 'Xionix' en iedereen sliep. Een betere tijd was aangebroken voor hen. Victoria Vance had in Tim Pilot haar anker gevonden en had daarmee geen behoefte meer aan medicijnen om haar gevoelens en haar gaven aan banden te leggen. Niemand zou meer door haar gevaar lopen. Dachten ze…

Vicky werd wakker met een onbestemd gevoel. Iets leek in haar te branden. Iets extreem machtigs. En plotseling wist ze het. Het was de strijd tussen de ware Kegar en de ware Zirkon. De strijd was beslist. De balans was definitief doorgeslagen. En het joeg haar angst aan. Het branden in haar werd erger en ze kreeg het warm. Ze gooide de lakens van haar lichaam en als ze kleding aan had gehad, dan had ze die van haar lichaam gescheurd. De warmte veranderde in een vuurrode pijn en ze wilde het uitgillen. Een onbekende macht hield haar mond dicht. Een kalmte kwam over haar. Een nieuw bewustzijn ontwaakte. Een glimlach kwam om haar fraaie lippen.
Haar man naast haar werd wakker door de telepathische band die ze samen deelden. Troostend nam Tim haar in zijn armen. Vicky omarmde hem gretig. Zachtjes fluisterde ze: "Bedankt voor alles lieve Tim. Bedankt voor je liefde en je kracht. Bedankt voor onze zoon die in mijn baarmoeder groeit. Je was mijn anker. Maar nu heb ik meer nodig van je." Verbaasd keek Tim haar aan. Via zijn telepathische band met haar voelde hij dat zij naar hem hongerde. Dat was niets nieuws. De intensiteit was deze keer echter onmeetbaar groot. Hij wilde een vraag stellen, maar een onbekende macht verlamde zijn stembanden. Hij keek in haar mooie blauwe ogen en zag tot zijn schrik dat ze een griezelig licht uitstraalden. Zachtjes begon ze nu in zijn hoofd te fluisteren: "Ik had een anker nodig en jij was dat anker. Maar nu is de strijd tussen Kegar en Zirkon beslist. Dit mooie frêle lichaam is net niet voldoende sterk om al die macht te bevatten en daarom heb ik een nieuw lichaam nodig. Ik zoek dus nu geen anker lieve Tim. Ik zoek nu een schip. Jouw sterke lichaam is dat schip. En ik heb deze keer geen tijd om je toestemming te vragen lieve Tim. Ik ga je lichaam nemen met geweld. Ik moet je nu pijn gaan doen Tim. Ik kan het niet anders zeggen."
Haar mooie gezichtje straalde één en al begeerte uit. Hongerig kuste ze hem op zijn mond en terwijl hij zowat door haar passie gesmoord werd veranderde haar lichaam in een massa pulserende energie. De energie kronkelde om hem en stroomde langs elke porie van zijn lichaam bij hem binnen. Elke zenuw in zijn lichaam schreeuwde het uit toen Vicky zich als pure energie in hem boorde.Toen ze volledig in hem was kon zelfs de kracht die zijn stembanden in bedwang hield zijn pijn niet langer ontkennen. Tim Pilot gilde het uit en het geluid van zijn eigen stem dreef hem haast tot waanzin.

De rest van de mensen aan boord van de 'Xionix' schrok wakker van de gil die zich uit de keel van Tim ontworstelde. Kimberly Vance trok haar lakens over haar heen en sloot haar ogen. Balthasar en Rachel Vance schoten de gang op en gingen voor de cabinedeur van hun dochter en schoonzoon staan.
De professor opende de deur en zag tot zijn schrik alleen Tim Pilot in het bed liggen. Het zweet stroomde van de man af en zijn gezicht was verwrongen van de pijn. Toen kwam er een serene glimlach op zijn gezicht. Zijn ogen straalden een griezelig licht uit.
"Waar is mijn dochter Tim?" vroeg de professor angstig. Tim Pilot grijnsde breeduit en terwijl hij op zijn hoofd wees zei Vicky met zijn mond: "Ik ben hier pap. Samen met mijn lieve Tim." Rachel slaakte een gilletje en moest tegen haar man leunen. Tim/Vicky stond van het bed op en schaterde het uit. Tim zei: "De strijd tussen Kegar en Zirkon is beslist en ik heb in Tim een nieuw schip om in te leven mam. Treur niet. Er staan bijzondere dingen te gebeuren. Ook in dit universum zal de machtsbalans definitief doorslaan. Mijn tijd is nu gekomen lieve ouders van me." Haar moeder vroeg: "En Tim?" Tim/Vicky haalde zijn schouders op: "Tim is extreem gelukkig. Geloof me nu maar. En ik kan het weten want ik ben ook Tim. Dat zien jullie toch wel?"
Kimberly Vance was haar cabine uit gekomen en keek vanuit de gang naar Tim. Als men hem tenminste nog Tim kon noemen. Ze zag die vreemde schitteringen in zijn ogen en viel flauw van angst in haar moeders armen. Snel droeg Rachel haar dochter terug naar haar kamer.
Professor Vance keek Tim aan en vroeg: "Wat ben je van plan… Vicky, Tim…?"
Vicky sprak weer via zijn mond en zei spottend: "Er komt heel wat actie pa! Als ik jullie was zou ik maar goed insnoeren!"

2 februari van het jaar 9145 van het Sterren Imperium Zaaris.
Op een lichtjaar afstand van de planeet Zaaris kwam een in de hyperruimte verborgen basis van het GIN tevoorschijn. Het ding lanceerde miljarden carrier ruimteschepen die binnen een paar seconden de grenzen van het zonnestelsel van Zaaris bereikten via de hyperruimte.
De verdedigers van Zaaris werden volkomen verrast.
In het eerste uur sneuvelden de vloten die in het zonnestelsel van de planeet Zaaris gestationeerd waren. Miljoenen schepen werden tot atomaire damp geschoten en vele miljarden dappere soldaten stierven.
In het tweede uur werden de planeten en manen onder vuur genomen en het oppervlak van de planeet Zaaris veranderde in gesmolten lava tot op een diepte van twintig kilometer. Vijfhonderd miljard mensen stierven een afgrijselijke dood.
In het derde uur lanceerde de Ner basis twintig zonnesondes die de centrale ster van het Zaaris-systeem begonnen te bewerken. In een flits veranderde ze in een supernova.
Een vierde uur was er niet. De hele hoofdsector van het rijk was vernietigd.
Die zelfde dag nog vielen nog tienduizend andere verborgen bases uit de hyperruimte verspreid over tientallen miljoenen lichtjaren en vlakbij belangrijke planeten, bases en installaties van het Sterren Imperium Zaaris. De meeste van deze planeten ondergingen hetzelfde lot als de planeet Zaaris.

3 februari van het jaar 9145 van het stervende Sterren Imperium Zaaris.
De secondaire en tertiaire bases van Zaaris lanceerden een tegenaanval. De oorlog vlamde op en even leek het erop dat er een balans gevonden zou worden tussen de strijdende partijen.
Het GIN intussen begon ook invasievloten in te zetten. Vele miljoenen planeten van het Sterren Imperium Zaaris werden bezet en de grondlegers die die werelden hadden moeten verdedigen werden weggevaagd door gevechtsrobots, stoottroepen en de beruchte kunstmatig gekweekte 'demonen'. Gemiddeld sneuvelde de helft van de bevolkingen van de bezette werelden in de eerste uren van de invasies.

4 februari van het jaar 9145 van het nu praktisch niet meer bestaande Sterren Imperium Zaaris. De overgebleven autoriteiten van Zaaris hadden gecapituleerd. Bijna het hele gebied van het Sterren Imperium Zaaris werd ingelijfd bij het Groot Imperium van Ner.
Alleen een handjevol melkwegen had stand kunnen houden. Vanuit één ervan, de Sombrero melkweg, werden af en toe gevoelige speldenprikken uitgedeeld aan de strijdkrachten van het GIN.

Eén van die speldenprikken werd uitgedeeld door een klein aantal kleine schepen in de buurt van de nu dode sector waar eens de hoofdplaneet van het Sterren Imperium was geweest.
De bedoeling was dat de scheepjes konden peilen hoe Ner die bases zo goed verborgen had kunnen houden, en hoe men die bases eventueel zou kunnen uitschakelen. Zonder die bases zou het restant van Zaaris een heel goede kans hebben om het Imperium terug te veroveren.

Op enkele lichtjaren van de Ner basis in die sector kwamen twee schepen samen.
Reighan Anorn, kapitein van de 'Esserenzes', gaf zijn vrouw Aurora het bevel contact op te nemen met de gezagvoerder van het tweede schip. Op zijn beeldscherm verscheen het sombere gelaat van kapitein Vanderhof Stolk en naast hem kon Reighan Marty waarnemen.
Stolk zei: "De Arrow-II meldt zich Reighan. Ik had eigenlijk niets meer te maken willen hebben met Ner bases, maar gezien de omstandigheden… Zaaris was goed voor ons. Ik vind dat het tijd wordt om Ner met gelijke munt terug te betalen. Die schoften mogen eens flink in het stof bijten." Marty Brill knikte gepassioneerd toen zijn meerdere die woorden uitsprak. Stolk vroeg aan Reighan: "Al iets gehoord van Tim en zijn 'Xionix'? We kunnen zijn talenten goed gebruiken. Hij mag dan 'slechts' uit mijn tijd afkomstig zijn, maar hij is de beste piloot in dit hele krankzinnig geworden heelal." Reighan keek zijn vrouw aan die bedroefd haar hoofd schudde. Hij wendde zich vervolgens tot Stolk en zei: "Het laatste wat we gehoord hebben is dat hij zich relatief dichtbij Ner bevond toen de oorlog uitbrak. Ik vrees dat de 'Xionix' het niet gered heeft. Overigens verwacht ik elk moment nog vier andere schepen om ons te ondersteunen. Dat verhoogt onze kansen om de juiste metingen te verrichten en misschien een strategie te bedenken om Ner te verslaan. Transporteer naar hier over Van, dan kunnen we in mijn conferentieruimte hier aan boord bepaalde tactische kwesties kortsluiten."
Vanderhof knikte en ging met zijn kameraad Marty naar de teleporterkamer van de 'Arrow-II'. Een seconde later waren ze aan boord van de 'Esserenzes'.

In de conferentieruimte gezeten kreeg Aurora via het communicatiesysteem een bericht door van het hoofdkwartier. Toen Reighan Anorn haar vragend aankeek zei ze: "Geen goed nieuws Reighan. De schepen die ons zouden ondersteunen zijn onderschept door de strijdkrachten van Ner. Het commando gaat ervan uit dat Ner weet wat onze plannen zijn en dat we hier zitten. Het adviseert dat we hier zo snel mogelijk weggaan voordat ze ons ook te pakken hebben." Marty Brill sloeg met zijn vuist op tafel en zei: "Verdomme! Dat is het laatste wat we zouden moeten doen. Ik stel voor dat we gewoon doorgaan met onze plannen en gewoon een andere route kiezen. Laten we die Nerrianen eens goed…" Zijn enthousiasme werd getemperd door zijn kapitein. "Marty, ik wil die dictatuur net zo goed te grazen nemen als jij. Maar met slechts twee schepen en zonder enige ondersteuning…" Marty liet zijn hoofd zakken. Hij wilde wel weer protesteren maar de blik in de ogen van Stolk was genoeg om alle hoop voorlopig te laten varen.

Een alarm ging af. De vier mensen gingen snel naar de cockpit van de 'Esserenzes' en zagen dat een derde schip verschenen was. Reighan herkende het schip als de 'Xionix'. Hij keek Aurora aan en zei: "Wat vreemd dat onze hyperruimtesensoren dit niet opgepikt hebben."
Aurora haalde haar schouders op en zei: "Ik weet het niet Reighan. Dit is mij een beetje te verdacht. De 'Xionix' werd als laatste in de buurt van de Ner sector waargenomen weet je nog? En nu hebben we pas gehoord dat Ner van onze missie afweet. Ik denk dat de 'Xionix' hier is om ons aan te vallen. Ze willen eerst ons een vals gevoel van veiligheid geven, en daarna slaven van ons maken. Ik stel voor dat we onmiddellijk het vuur openen en de 'Xionix' vernietigen." Dit keer was het Vanderhof Stolk die een protest liet horen: "Niet voordat we absoluut zeker zijn van onze zaak. Tim Pilot en de familie Vance bevinden zich daar misschien. Ik stel voor dat we eerst contact met hen opnemen en als we dingen zien die ons niet bevallen, dan slaan we toe!" Aurora werd furieus: "Mag ik u eraan herinneren kapitein dat Ner heel goed is in het creëren van illusies! Ik heb gehoord dat een vroeger bemanningslid van u dat aan den lijve heeft ondervonden!" Vanderhof Stolk beet terug: "En Conny was uiteindelijk in staat om door die illusie heen te kijken!" Met pijn in zijn hart moest Vanderhof terugdenken aan de tientallen mensen die hij had verloren in de voorbije jaren.

Het viertal keek verschrikt op toen ze een spottende stem achter hen hoorden: "Ach kapitein Stolk toch. Nog altijd nostalgisch en nog altijd de humanist."
Marty Brill was de eerste die in staat was iets te zeggen toen hij de nieuwkomer herkende: "Tim! Ha, ha! Goed je te zien oude reus!" Hij wilde op hem aflopen om hem hartelijk te begroeten, maar bleef staan toen hij zag dat er een griezelig licht scheen in de ogen van zijn vroegere collega.
Tim Pilot negeerde Marty en liep rechtstreeks op Reighan Anorn af. Met een lichte galm in zijn stem waarin Stolk tot zijn verbazing iets van het timbre van de stem van Vicky Vance in meende te herkennen zei Tim: "Zo, Reighan. We zijn behoorlijk ambitieus bezig niet waar. Zomaar acties ondernemen tegenover het machtige Ner. Hier moet mijn schoonfamilie van weten." De woorden waren nog niet koud of uit het niets verschenen Balthasar, Rachel en Kimberly Vance. Stolk keek hen verbaasd aan en zag dat ze Tim met ontzag aankeken. En met een beetje angst. Kapitein Stolk vroeg aan de professor: "Wat is hier gaande? Waar is Vicky trouwens?" Voordat de professor kon antwoorden zei Tim: "Met Vicky gaat alles goed en met Tim trouwens ook. Ik heb geen zin om dit allemaal nu uit te leggen. We hebben hier belangrijkere dingen te doen niet waar? Er is hier een vrolijke ouderwetse oorlog gaande. Dat is de kwestie van de dag."

Aurora Anorn beefde en zei: "Dat is jullie Tim niet. Dat is zo'n kunstmatig gekweekte demon! Straks zullen we…" Tim Pilot liet haar niet uitpraten. Energie schoot uit zijn ogen en Aurora Anorn veranderde in een hoopje as.
Reighan Anorn liet een schreeuw van woedde en richtte zijn handwapen op Tim. Met een simpel gebaar liet Tim het ding in het niets verdwijnen. Terwijl hij glimlachte werd hij door Reighan, Vanderhof en Marty aangevallen. Met een eenvoudig schouderophalen werden de aanvallers in drie verschillende richtingen weggeslingerd.
Tim gaapte even en zei: "Klaar? Goh, jullie zijn wel lichtgeraakt zeg!" Vanderhof kon een grimas niet onderdrukken en zei: "Demon die je bent. Je vermoordt Aurora Anorn vlak voor de neus van haar man en je zegt dat wij lichtgeraakt zijn? Vertel monster, wat heb je met onze Tim gedaan?" Tim Pilot antwoordde: "Tim is hier en is mijn schip, mijn huls om in te wonen. Ik ben Vicky. Min of meer. In mij woedde tot voor kort een titanenstrijd tussen wezens genaamd Kegar en Zirkon. Die strijd is gestreden. De balans is definitief in een voordeel doorgeslagen en nu ben ik bezig me daarmee uit te leven."
Marty schudde zijn hoofd en merkte op: "Vicky, ik heb altijd al gedacht dat jij slecht terecht zou komen. Eerst bracht je mensen in coma en nu ben je bezig met het bezetten van andermans lichamen en met het vermoorden van onschuldigen. Als je niet zo'n Ner demon bent, dan ben je wel een andere." Tim rolde met zijn ogen. "Altijd de moralist Marty. En iedereen beschuldigd mij ervan een demon te zijn." Hij wees naar het hoopje as op de grond en zei: "Dat was de demon." Reighan Anorn keek hem vol ongeloof aan en zei: "Ik geloof je niet monster. Jij hebt mijn vrouw vermoord en je zult daarvoor boeten."
Tim Pilot schoot in de lach en merkte op: "Jij en welk leger? Ik ben een god domoor! En Aurora was wel degelijk een demon. Een instrument, een heel geraffineerd instrument, van Ner. Ze zijn zo creatief die jongens."
Kapitein Stolk keek zijn vroegere roerganger voorzichtig aan en knikte. Tim Pilot schaterde het uit en zei: "Ik lees in je gedachten Van dat jij het begrepen hebt."
Vanderhof knikte en zei: "Je bruuske manieren deden me aanvankelijk geloven dat jij slecht was. Maar ik weet nu beter. Aurora is degene geweest die Ner tipte over onze missie. En jij bent inderdaad geen demon. Jij bent Vicky in Tim. En in jou Vicky is de winnaar actief van de strijd tussen Kegar en Zirkon. Jij bent…"

Tim Pilot maakte een beleefde buiging en zei: "Ja mensen. Ik ben Kegar!"
Professor Vance kwam naar voren en zei: "Ik wilde niets tegen jullie zeggen omdat ik benieuwd was wie van jullie als eerste de waarheid zou ontdekken."
De voormalige bemanningsleden van de 'Arrow' wendden zich tot Reighan Anorn die er verloren bijzat. Met een stem waar elk leven uit verdwenen was zei hij: "Ik hield echt van haar en jullie zitten jullie eigen slimheid een beetje te vieren. Mijn Zaaris is verwoest en alle hoop is weg. Laat me met rust." Hij verborg zijn gezicht in zijn handen.
Tim Pilot lachte zachtjes en zei: "Ik ben Kegar. Ik kan alles. Sterren Imperium Zaaris leeft weer. Ik heb haar weer molecuul voor molecuul opgebouwd. En alles dat Ner verloren heeft ook." Kapitein Stolk vroeg verbaasd: "Je manipuleerde de tijd Kegar?"
Tim schudde zijn hoofd en zei: "Nee, dat is altijd gevaarlijk. En bovendien zo'n groot cliché! Ze zouden mij gaan beschuldigen van valsspelen of zo. Nee, ik heb telekinetisch elementair deeltje voor elementair deeltje alles weer aan elkaar 'gelijmd'. Het heeft me wel een minuut gekost omdat ik zorgvuldig wilde zijn."

Reighan controleerde zijn instrumenten en constateerde dat het hyperruimteradioverkeer een ware kakofonie geworden was. Iedereen wilde van iedereen weten hoe het nu mogelijk was dat ze eerst dachten dat ze vernietigd waren en nu ineens weer niet.
Ook van de strijdkrachten van Ner kwamen dergelijke berichten. Maar het grote verschil was dat hun vloten plotseling moesten maken dat ze wegkwamen omdat de volledig herstelde strijdkrachten van Zaaris nu wisten waar ze waren. Ze moesten vluchtten voor hun leven.
Reighan slikte en keek Kegar aan: "Dank je. Denk ik." Bedroefd staarde hij naar het hoopje as op de grond en keek met een vragende blik naar Kegar. Tim schudde zijn hoofd en zei: "Zou ik niet doen als ik jou was Reighan. Ze was een behoorlijke slechte meid moet je weten. Ze was een agente die bij jou was geplaatst omdat Ner wist dat je promotie zou maken na die kwestie van de, ahem, door haar gelanceerde zonnesonde in het zonnestelsel van de Aarde. Ze speelde de hele tijd informatie door." Tim leek zich iets te herinneren. "O ja! In haar geest las ik de locatie waar Ner zijn zelfvernietigingscodes bewaard. Interessante informatie die jullie strijdkrachten goed kunnen gebruiken. De informatie is in jullie computers ingevoerd."
Reighan Anorn knikte en gaf een schoonmaak robot het bevel de rommel op te ruimen.
Met een grimmige gelaatsuitdrukking zei hij: "Ik neem aan dat je niet meer wilt doen dan dat Kegar. Anders had je Ner al weggevaagd." Kegar knikte en zei: "Ik heb nu de zaak weer wat in evenwicht gebracht. Ik weet net zo goed als jij dat zolang de Overheer van Ner nog leeft de oorlog zal doorgaan. Het is nu aan jullie om de oorlog te beëindigen. Ik moet nu alleen verder gaan. Dit gedeelte van de realiteit is te zwak voor een macht zoals ik die bezit." Tim wendde zich tot zijn familie en zei: "Bedankt voor alles." Hij omarmde hen stevig en verdween even later in het niets.

Reighan onderzocht samen met Vanderhof en Marty de informatie en werd met de minuut optimistischer. Kegar had hen tevens de mogelijkheid gegeven om de vijandelijke computers over te nemen! Ze zouden deze oorlog gaan winnen! De professor kwam bij hen staan en vroeg: "Kan iemand mij en mijn gezin terugbrengen naar de 'Xionix'?" Marty grijnsde en vroeg aan Anorn: "Zal ik de honneurs waarnemen?" Zonder op te kijken knikte Reighan.
Een half uur later trokken de drie schepen gezamenlijk op naar hun nieuwe bestemming. Het keerpunt was daar. De overwinning zou hen toebehoren.

NIS Sunnydale V: De Voetmasseur.*** *** *** *** Tijdlijnen. Timelines.

Dominantie*** ***Venster op de verbeelding *** *** Tijdlijnen. Timelines.