De komst van Kartrest*** *** *** *** Tijdlijnen. Timelines.

De Huurling.

Oorspronkelijk: 1992.

In zijn vak was hij de absolute topper. Niemand was zo bedreven als hij. Zodra men hem uitkoos om een karwei te klaren, kon men er op rekenen dat het gebeurde en dat alles perfect verliep. De prijs die hij voor zijn diensten vroeg loog er ook niet om. Deze was gemiddeld twee maal zo hoog als van een gewone huurmoordenaar. Maar zijn opdrachtgevers betaalden die prijs graag, want hij leverde nu eenmaal top kwaliteit. De methoden die hij gebruikte liepen nogal uiteen van opdracht tot opdracht. Het liefst koos hij voor een manier waarop het leek alsof de te 'behandelen' persoon op een natuurlijke wijze was gestorven. Hierdoor was hij ook bijzonder trots op zijn werk, en hij deed het met liefde en plezier.

De opdracht die hij nu had was tamelijk ongewoon: Een vrouwelijke wetenschapper was door bepaalde studies achter geheimen gekomen waarvan bepaalde zakenlieden niet wilden dat deze openbaar werden gemaakt. Aangezien de vrouw in kwestie een zeer integer karakter had en bovendien begaan was met de gezondheid van de mensheid was ze wel genoodzaakt het geheim te openbaren. Als dat eenmaal gebeurde zouden de eerder genoemde zakenlieden enkele miljarden mislopen, en dat was de reden waarom ze met een huurmoordenaar in zee waren gegaan. De vrouw in kwestie was Amanda Parker, bekend vooral als astronaute. Verder was bekend dat ze een bewust ongehuwde moeder en een supermodel was. Zijn plan was nu haar appartement in hotel ''t Einde' binnen te sluipen en haar een giftige injectie toe te dienen terwijl ze in haar bed sliep. Zo zou het lijken alsof ze gestorven was aan een spontaan herseninfarct. Voor alle zekerheid had hij onder zijn jas een geweer verborgen met een afgezaagde loop. Dit was voor de 'het was een inbreker die verrast werd' truc.

Het was zover. Even voor middernacht brak hij in en sloop hij door haar woonkamer. Voorzichtig probeerde hij geen enkel geluid te maken.
Hij schrok toen plotseling iets aan zijn broekspijp trok. Hij keek omlaag en zag een baby. "Hallo makker, wat doe jij hier?" vroeg het kind. De moordenaar wist niet hoe hij het had en zweeg uit stomme verbazing. De baby sprak tegen hem: "Nou, nou, behoorlijk onbeleefd makker! Goed, dan zal ik maar beginnen: Ik ben Jimmy. Hoe heet jij?" De man kon uiteindelijk uitbrengen: "Dat gaat je niets aan! Donder op of ik vertrap je. Ik heb een afspraak met je moeder." Weer trok de baby aan zijn broekspijp en zei: "Mijn moeder slaapt nu. Ze heeft een drukke dag achter de rug en ze heeft haar rust nodig. Ik wil niet dat zij gestoord wordt. Als je iets te zeggen hebt, dan zal ik het wel doorgeven." De huurling grijnsde en zei:"Zo, je moeder heeft rust nodig. Jimmy je hoeft je geen zorgen te maken. Ik ga er voor zorgen dat ze nooit meer wakker wordt."

De man dacht dat hiermee alles gezegd was en wilde verder lopen. "Stop makker! Denk je soms dat ik vanwege het feit dat ik zo jong ben niet weet wat je van plan bent? Je wilt haar vermoorden en dat wil ik niet. Ik leef van moedermelk en als er geen moeder meer is, dan is er ook geen melk! Bovendien is ze de liefste moeder van het heelal. Nee maat, ik zal je moeten tegenhouden." De huurling schoot bijna in de lach en haalde zijn geweer te voorschijn. "Wat ben ik nu bang! Ik zal je maar doodslaan, jij mormel." De kleine Jimmy keek een beetje beteuterd en zei: "Ik hoopte zo dat het niet zo ver hoefde te komen." Hij haalde uit een zak in zijn luier een rammelaar te voorschijn en richtte deze op de insluiper. Hij drukte op een knopje en een laserstraal veranderde de huurling in een hoopje as. De baby maakte even een bange indruk. Zou hij veel straf krijgen voor het maken van deze rotzooi?

Personeel gevraagd*** *** *** *** Tijdlijnen. Timelines.