NIS Sunnydale II: Sooner or later.*** *** Fanfics *** *** Tijdlijnen. Timelines.
Een man vloog zonder enig hulpmiddel door het heelal. Door diverse mensen had hij diverse namen gekregen. Zijn biologische ouders noemden hem Kal-El, zijn bewonderaars noemden hem 'de man van staal' of 'de man van morgen'. Zijn adoptief ouders hadden hem Clark Kent gedoopt, maar voor het grote publiek droeg hij de tot de verbeelding sprekende naam Superman!
Clark was een tevreden man. Vele lichtjaren van de Aarde had hij de bewoners van de stad Kandor een nieuwe toekomst geschonken, en daarmee rechtgezet wat ooit door één van zijn aartsvijanden deze zeven miljoen Kryptonezen was aangedaan. Braniac had lang geleden de Kryptonese stad Kandor ingekrompen tot een stad die in een fles paste en pas nu, nadat de flessenstad jarenlang in zijn fort der eenzaamheid had gestaan, was het hem en zijn nichtje Kara Zor-El gelukt om hen tot hun normale formaat te brengen. Eenvoudig was het niet gegaan. Eerst had hij in een beschermend pak dwars in een energierijke rode reuzenster moeten vliegen om de benodigde energie te verzamelen. De machine waarmee de energie was verzameld werd vervolgens gebruikt om de stad te vergroten. Helaas was de stad kort daarna vernietigd, maar de inwoners leefden nu en konden weer een normaal bestaan opbouwen. Superman arriveerde met een snelheid van twintig keer de lichtsnelheid in ons zonnestelsel en hij vloog naar de Aarde via de kern van de zon. Kon hem natuurlijk niet deren. Onze gele dwerg ster was een belangrijke bron van zijn macht. Enkele seconden later was hij in Metropolis en schoot zijn kantoor binnen dat gesitueerd was in het gebouw van media magnaat Morgan Edge, eigenaar van televisiestation WGBS. Net op tijd zag hij dat zijn collega Lois Lane binnen wou komen en met supersnelheid kleedde hij zich om. Lois lachte naar hem en schudde haar hoofd. "Werkelijk Clark. Je gaat zomaar ergens naar toe zonder iets te zeggen en vervolgens duik je weer ergens anders op. Wat moeten we van je denken. Er staat trouwens iemand voor je deur die je wil spreken. Als het een nieuwswaardig bericht is, laat het mij dan ook even weten?" Clark glimlachte en zei: "Natuurlijk Lois. Laat hem maar binnen."
Nadat de zwartharige vrouw vertrokken was kwam een man de kamer binnen die Clark nog nooit eerder gezien had. De man stelde zich voor: "Hallo meneer Kent, mijn naam is Cade Foster, en ik breng u op de hoogte van een gruwelijk groot gevaar waarvan u op de hoogte moet zijn." Clark glimlachte schaapachtig en vroeg: "Waarom neemt u dan geen contact op met de politie?" Foster glimlachte en zei: "Ik heb daar enige problemen mee. Bovendien vereist dit de betrokkenheid van Superman. En ik weet dat u dat bent." Clark schoot in de lach: "Sommige mensen beweren dat inderdaad van tijd tot tijd, maar ik kan u verzekeren dat…" Foster werd kwaad en sloeg met zijn vuist op tafel: "Luister eens Kent, ik weet waarover ik het heb. Ik kom uit een parallel universum waarin u een stripheld bent. En ik kan het bewijzen. Ik weet dingen die anderen niet kunnen weten. Uw pleegouders hebben voordat ze overleden u geholpen om de identiteit van Superman te scheppen. Uit de babydekentjes en kleertjes die u had toen u op Aarde arriveerde is uw kostuum gemaakt. Het glas van uw schip werd de basis van de bril die u als Kent draagt. Uw embleem is ontwerp van uw vader, het alternatieve embleem van uw moeder liet u links liggen. Uw identiteit heeft u geprobeerd te beschermen door de inzet van superman robots, maar de milieuvervuiling op Aarde werd funest voor hun mechaniek. Moet ik verder gaan?" Clark voelde zich koud worden. "Wat wilt u meneer Foster." Cade Foster haalde diep adem en zei: "U moet de Aarde behoeden voor een groot gevaar. In een ander parallel universum is een ruimteschip op hol geslagen dat willekeurig diverse wormgaten door diverse realiteiten prikt. Eén van die gaten bracht mij naar uw wereld en mogelijk zullen er ook andere connecties gemaakt worden. Begrijpt u het gevaar?" Clark knikte en stond op. Met zijn telescopische zicht taste hij het heelal af en zag tot zijn schrik een wormgat in de buurt van de Aarde actief worden. Uit het gat dook een gigantisch ruimteschip op dat bekend stond als de Deathstar. Het gevaarte was bolvormig en had een diameter van zo'n 120 kilometer.
Lord Darth Vader wist niet wat hen was overkomen. Het ene moment had hij nog zicht op de planeet Alderaan en nu keek hij neer op een volslagen onbekende wereld. Prinses Leia Organa stond naast hem en wist ook niet wat er gebeurd was. Geen nood dacht Vader. Deze planeet mocht ook dienen als schietschijf. Dodelijke energieën bouwden zich op in de planetendoder. Een gifgroene straal schoot naar de Aarde.
Clark had geen seconde te verliezen. Hij trok zijn burgerkleren uit, vloog naar de bodem van de oceaan en duwde de Aarde uit de baan van de dodelijke straal. Vervolgens duwde hij de Deathstar terug het wormgat in naar haar eigen heelal. Cade Foster knipperde even met zijn ogen toen hij meende dat Clark verdwenen was, maar dat moest een illusie geweest zijn, want hij zat weer gewoon voor hem. Clark vroeg hem: "Hoe is dit probleem op te lossen meneer Foster?" Cade Foster grijnsde en zei opgelucht: "Ik dacht wel dat ik u kon overtuigen. Ik heb hier de blauwdrukken bij me van een ruimteschip van de NIS klasse. Hetzelfde type als de Sunnydale, het schip dat nu al die moeilijkheden veroorzaakt. U bent Superman en u kunt het nabouwen. U kunt zelfs en hele vloot maken van die dingen." Clark knikte bedachtzaam en vroeg: "Een hele vloot… Hoe beman ik die?" Foster zweeg maar gaf en kaartje waarop stond 'Captain of the NIS Sunnydale'. Op de achterkant stond een adres. Cade Foster stond op en zei: "Ik vertrouw erop dat alles goed komt." Vervolgens verliet hij het kantoor.
Superman ging aan de slag en binnen enkele dagen was de hele vloot van 9.999 schepen klaar. Vervolgens vloog hij naar de man die hem meer kon vertellen: Ik.
Ik was stom verbaasd toen ik, zittend achter mijn notebook, plotseling Superman voor me zag opduiken. "Goh, Superman! Wat een eer! Waar dank ik uw bezoek aan?" Superman schudde vermanend zijn hoofd en zei: "U heeft de zaak behoorlijk uit de hand laten lopen captain. De NIS Sunnydale zou wel eens het heelal kunnen vernietigen." Ik werd bleek van schrik. "Maar dat was de schuld van Zeppo Dunsel!" riep ik uit. "Als iemand verantwoordelijk is, is hij het wel." Superman nam daar geen genoegen mee. "Dat kan wel zijn captain, maar u bent verantwoordelijk voor uw schip, uw missie en uw bemanning. Als u niet zo druk bezig was geweest met Susan Ivanova, dan was dit wellicht niet gebeurd." Ik weigerde schuld te bekennen. "Nee Superman! Susan had niets te klagen en het was Zeppo die schuld had. Maar desondanks zal ik natuurlijk meehelpen om de Sunnydale te bergen. Ik wil haar en mijn bemanning terug hebben. Voorwaarde is wel dat ik de leiding krijg over de operatie en dat ik degene ben die bepaal wie mijn bemanning is. Breng me naar het vlaggenschip van de vloot en ik zal het commando overnemen." Superman was natuurlijk onder de indruk van mijn charisma en vloog me naar het vlaggenschip van de NIS vloot. De redding was nabij, want ik ging me ermee bemoeien.
De legende leek verloren maar niets was minder waar. Ergens, 'out there' was het schip dat de mensen van NKSF zo tot de verbeelding sprak. Diverse schepen hadden erover gerapporteerd waaronder zelfs de Liberator, Moya, en de Enterprise-D van captain Jean-Luc Picard. Het moest geborgen worden, want de wormgat aandrijving was zo op hol geslagen dat het punten van het omniversum met elkaar begon te verbinden die nooit verbonden hadden mogen worden. Stel dat het hart van een supernova plotseling verbonden werd met de Aarde zelf! Je moest er niet aan denken. Het schip waarover ik het directe commando voerde, het vlaggenschip, droeg de naam NIS Smallville. Dit ter ere van mijn piloot Clark Kent. Andere bemanningsleden waren Max Guevara, de mooie jonge dame uit Seatle (en daarvoor uit Manticore), verantwoordelijk voor de veiligheid aan boord en dokter Janet Fraiser, die eindelijk iets van me wilde weten in een persoonlijke, positieve en intieme zin. Natuurlijk waren allen wederom duplicaten. De originelen konden niet gemist worden in hun huidige functies. Puur als passagier was ook een dame genaamd Jessica Six aan boord. Ook aan boord was het individu dat alle ellende had veroorzaakt, en dat nu alles moest rechtzetten omdat hij de enige was die de Sunnydale zou kunnen benaderen. Mijn vorige bemanning (Spock, McCoy, Buffy en Jadzia) was verspreid over diverse schepen van de vloot, en zouden zodra de NIS Sunnydale geborgen was, weer rechtstreeks onder mijn commando vallen. De NIS vloot verspreidde zich door tijd en ruimte en wist uiteindelijk de Sunnydale te vinden. Tot onze verbazing bleek het schip zich nog altijd in de buurt van Risa te bevinden! Max vertelde me poeslief (maar toch behoorlijk sarcastisch) dat de NIS Roswell een signaal aldaar had opgevangen. De Roswell was het schip onder commando van FBI agenten Kathleen Topolski, Dennis Bryson, Fox Mulder, Dana Scully en 'Gemini'. Nu werd de situatie pas echt gevaarlijk. De Sunnydale was nog altijd niet onder controle en vormde ook een gevaar voor ons.
Toen we zelf in de buurt van de Sunnydale arriveerden liet ik de NIS Roswell gaan. Het had geen zin om twee schepen te riskeren. Voordat we echter de Sunnydale konden naderen dook er een kilometers grote schijf op. Ik zuchtte diep. Dat moest Diana zijn, de reptielendame van een planeet rond Sirius. Kennelijk wilde ze een graantje meepikken. Ik wendde me tot Clark en zei: "Ook die Bezoekers lopen gevaar, maar ze beseffen het niet goed. Kun je frisbeeën?" Clark knikte en verliet tijdelijk de Smallville. Even later zag ik het schip van Diana met spectaculaire snelheid roteren en wegschieten uit de buurt van de gevaarlijke Sunnydale. Kent had stijl. Ik gaf vervolgens Zeppo het bevel zich naar de Sunnydale te verplaatsen en dat had twee goede redenen:
En Zeppo Dunsel? Hem zag ik voorlopig niet meer terug. Ik vroeg me af wanneer hij weer zou opduiken. Wat voor moeilijkheden zou hij dan weer veroorzaken? In stilte huiverde ik. Gelukkig was er nu een hele NIS vloot om zijn eventuele wandaden te bestrijden. Die 10.000 schepen zouden toch wel tegen hem opkunnen?
NIS Sunnydale IV: Duisternis en het licht.*** ***Fanfics*** ***Tijdlijnen. Timelines.