De Missie*** ***Venster op de verbeelding *** *** Tijdlijnen. Timelines.

Xaorf.

Oorspronkelijk: 2013-2014.

Reighan Anorn knipperde met zijn ogen. Hij schoot overeind en merkte dat hij in een statiscapsule lag. Herinneringen begonnen terug te komen. De moord die hij had gepleegd, zijn proces, de keuze die hij zelf maakte voor zijn uiteindelijke straf.
Hij had ervoor gekozen om in een statiscapsule opgesloten te worden die in een baan rond de Aarde zou draaien voor een periode van honderd jaar. Zou nu die periode van honderd jaar verstreken zijn? Zouden de systemen in de capsule hem hebben genezen van zijn moordneigingen? Buiten de capsule was in ieder geval een licht te zien. Een kunstmatig licht. Hij moest zich in een basis bevinden. Of op een schip. In ieder geval was de capsule niet langer in de ruimte als een los voorwerp.

Anorn opende de capsule en activeerde daarmee een holografische opname. Een mooie brunette verscheen voor hem. Een dame die hem behoorlijk liet schrikken. Het was zijn vroegere scheepsarts Shanna Don, de vrouw die hij vermoord had. Telepathisch sprak het hologram tot hem. Nieuwe informatie vulde zijn geest. Het bleek dat hij een vergiftiging van zijn geest had opgelopen toen hij in contact had gestaan met het Nerriaanse Dominantie systeem. Dominantie had gewild dat hij de missie had gesaboteerd waarop hij was. Anorn glimlachte inwendig. Zijn vroegere vrienden waren in staat de missie uit te voeren en Madelina had haar machtspositie kunnen verstevigen. De vergiftiging van zijn geest was intussen weggetrokken en hij was nu weer een vrij man.

Reighan klom de capsule uit en zag dat hij aan boord van een eenvoudig ruimteschip was beland. Uit iets van voor zijn tijd.
Telepathisch nam hij contact op met het mooie hologram en daarmee ook met de navigatiecomputers. Kort nadat hij een directe link had met het schip verdween het hologram. Deze visuele interface was niet meer nodig.
Het scheepje zette zich in beweging en schoot de hyperruimte in.
Via het schip probeerde hij vast te stellen welke datum het was. Tot zijn schrik merkte hij dat de interkosmische datawolk verdacht stil was. Was er geen enkele activiteit meer? Was er sprake van een storing?

Ineens kwam er een scherp en helder bericht door. Alles werd duidelijk. Er waren voor hem geen honderd jaar verstreken, maar honderdduizend jaar! De mensheid zoals hij die had gekend bestond niet meer. Het bericht vertelde hem ook dat hij een missie had. Een nieuwe missie. Het had te maken met Kegar en de overgang van het wezen naar een hogere dimensie. Om deze missie te kunnen beginnen had hij een middel nodig dat nu nog niet voorhanden was. Omdat zijn huidige scheepje niet geschikt was om die plek waar het middel voorhanden was te bereiken zou hij een ander schip moeten krijgen.
In zijn hoofd zag Reighan het beeld opdoemen van het schip dat hem verder zou brengen. Een transportstraal bracht het scheepje aan boord van het grotere schip en Reighan sloeg bijna achterover toen hij merkte hoe groot en sterk dat nieuwe schip was. Haar naam was de 'NIS Pacific.' en met behulp van deze machine kwam hij daar waar, en wanneer, hij zijn moest. Het machtige schip was eeuwen geleden verlaten en ergens maakte ze op hem de indruk dat ze blij was weer een passagier in zich te hebben.

De NIS Pacific bracht hem honderd miljoen lichtjaar in ruimte en honderd miljard jaar in de tijd. Het heelal was onherkenbaar. Het was een zee van warmtedood waaruit de meeste materie als energie was verdampt. De enige materie die er nog was bevond zich in een mysterieuze cluster van Dyson bollen die elk gemiddeld zo'n driehonderd miljoen kilometer in doorsnede waren. De cluster als geheel had een doorsnede van tien parsec.
De machtige Pacific landde in de dichtstbijzijnde bol en hij kreeg in zijn hoofd een nieuw bericht.

Hij kreeg te horen wat de mensheid dat doorgemaakt nadat hij was veroordeeld.
Na het tijdperk EPU had de mensheid, met behulp van de Rana, een nieuw type schepen gebouwd, uiterlijk klein, maar van binnen hadden ze een compleet pocket universum! Met behulp van de superieure wormgat technologie was er geen grens meer aan de reismogelijkheden van de mensheid. Ruimte, tijd, andere dimensies en alternatieve tijdlijnen werden volledig bereikbaar. In ruil daarvoor stelde de mensheid zich volledig open voor overname door de Rana. Vrijwillig begonnen mensen samen te smelten met Rana kubussen en zeer spoedig waren er geen mensen meer van vlees en bloed. Alleen op Aarde liep nog de Njitnelav rond, maar die had geen enkele interesse in de Rana.
De nieuw ontstane soort Homo Sapiens Rana was talrijk en de grens tussen hen en hun schepen verdween. De mensheid leefde vrij in de cosmos en was niet langer gebonden aan het conventionele continuüm. De materie van hun lichamen werd energie en sommige poëtische geesten zouden zeggen dat ze nu het niveau van een soort 'engelen' of 'goden' hadden bereikt.
Andere intelligente soorten ontstonden in hun heelal en werden door de mensheid met rust gelaten. De laatste fysieke intelligente soorten bouwden uiteindelijk de cluster waarin de Pacific zich nu bevond. Ook deze laatste soort transformeerde zichzelf tot energiewezens en al die intelligenties spookten nu door de cluster van Dyson bollen. Ze noemden het bouwwerk 'Het Laatste Kasteel' en ze hadden op zijn komst gewacht.

Waarom hij? Dat was de voornaamste vraag die door Reighans hoofd spookte. De geesten van het Kasteel grinnikten en lieten het antwoord over aan de computers van het Kasteel.
De Kristallen Godin had Kegar veranderd. Ze had zijn 4.095 Multi-Multiversa opgewaardeerd door zijn eigen thuis Multi-Multiversum eraan toe te voegen zodat hij nu uit 4.096 Multi-Multiversa bestond.
Kegar bewoog zich door de hogere realiteit en merkte dat deze verdacht veel leek op het universum waarin hij was geboren. De zich in oneindigheid uitstrekkende realiteiten waren als een oneindige fractalreeks. Paralliteiten in een 'verticale' richting. Kegar bevond zich in het brein van een individu. Een individu die een tegenhanger had in het universum waarin Kegar was geboren.
Reighan Anorn glimlachte flauwtjes. Hij voelde hem al aankomen. Die tegenhanger was hij zelf natuurlijk. Daarom was hij uitgekozen voor de missie. Hij moest Kegar zijn/vertegenwoordigen in de hogere dimensie, via zijn 'andere' zelf. Maar hoe precies? Dat was hem niet geheel duidelijk. Hij was Kegar en Kegar was hij.

Het team Kegar componenten dat Kegar had geregeerd, Slaytrekx, had nog steeds de leiding over Kegar en benoemde de Reighan Anorn component van Kegar tot contactpersoon met de hogere dimensie. De naam 'Xaorf' was nu toegevoegd tot zijn naam.

Reighan Anorn Xaorf voelde een ongelooflijke macht in zich en richtte zijn zintuigen op de hogere dimensie waarin Kegar, zich nu bevond.
Het was een ervaring die nederig maakte. Ten opzichte van het niveau waarvan hij vandaan kwam was hij meer dan een god geweest. Op dit nieuwe niveau zou hij moeten wennen aan andere verhoudingen. Hij was meer dan menselijk, maar beduidend minder dan goddelijk. Hij zou moeten leren wat dit allemaal betekende.
Eerst zou hij zeer conventionele zintuigen moeten aanwenden.

Tot zijn schrik merkte hij dat het brein waarin hij zich bevond verder leeg was en dat het bijbehorende lichaam stervende was. De geest van deze Reighan Anorn was niet meer thuis en was zeer waarschijnlijk gewoon dood. De Xaorf Reighan nam de lege plaats in en herstelde het lichaam. Reighan Anorn knipperde met zijn ogen. Hij schoot overeind en merkte dat hij naakt in een statiscapsule lag. Wat had de dood van de oorspronkelijke eigenaar van dit lichaam veroorzaakt? Waarom was hij hier als Xaorf Reighan Anorn? Wat wilde de Kristallen Godin van hem? Wat was hier zijn missie? Hij was Kegar en had daarbij een bepaalde hoeveelheid macht. Hij had nu ook een lichaam om hier te kunnen functioneren. Hij haalde diep adem. Wat zou hij als eerste moeten doen?

Hij probeerde wederom zijn geest te gebruiken om meer informatie te achterhalen. Het werkte niet! Zijn telepathie was uitgeschakeld.
Toen hij een melodieuze vrouwenstem zachtjes hoorde lachen draaide hij zich om. Zijn adem stokte, want hij zag voor zich de mooiste vrouw die hij ooit had gezien. Ze droeg een soort negligé die een eerbetoon was aan haar volmaakte lichaam. Ze lachte nogmaals en zei: "Hallo Kegar, welkom in je nieuwe thuis. Je zult merken dat het toch iets anders is dan je gewend bent. Je bent nu in een realiteit waarin Ner Zaaris overwon. Dankzij mijn machines, infiltratie demonen, veroverden we alle werelden. Ner heerst nu over de gehele Laniakeasupercluster. We zijn een imperium van 900 miljard werelden!"
Ze bloosde licht en vervolgde haar relaas: "Mijn naam is Dawn Blue. Mijn tegenhangster in jouw oorspronkelijke basisrealiteit ontwierp Aurora Nokriz, de infiltratie demone die zich in Reighans leven plaatste en met hem trouwde."

Xaorf Reighan Anorn huiverde en zei: "Ik weet nu wat mijn missie is. Wat de Kristallen Godin van mij wil. Ik moet de mensheid bevrijden van het juk van het regime van Ner!"

Dawn Blue sloeg bijna dubbel van het lachen en met tranen in haar ogen zei ze: "Je snapt het echt niet Kegar. Jij bent een onderdeeltje in het brein van deze Reighan Anorn. Een Reighan Anorn die ik een beetje gewijzigd heb voor mijn behoeftes. Ik weet niets van een Kristallen Godin, maar de interface tussen Kegar en het brein van Reighan Anorn staat onder mijn controle. Ik ben verantwoordelijk voor dit alles. Ik ben degene die heeft toegestaan dat jij, Kegar, zich ontwikkelde binnen het brein van deze Reighan Anorn. De geest van deze Reighan Anorn sneuvelde daarbij, maar dat is niet erg. Jij bent belangrijker."
Xaorf haalde zijn schouders op en merkte op: "Dat kan me niet schelen heks. Ik zal je nooit dienen. Ik zal nooit helpen bij het onderdrukken van de mensheid in deze realiteit."

Dit keer lachte Dawn niet. Ze opende de statiscapsule en streelde zijn wang. Zachtjes zei ze: "O, je zult me dienen. Twijfel daar niet aan. Maar je snapt het nog steeds niet. Als dank voor mijn bijdrage aan de overwinning van Ner kreeg ik de Aarde en haar zonnestelsel cadeau. Jij hoort daar ook bij. Ik heb jou, Kegar, hier in dit lichaam laten ontstaan omdat het mij amuseert. Kegar, Reighan, jij bent hier niet om mijn regering te dienen, maar om mij te dienen. In mijn bed. Ik verveel me. En nu ik de laatste telg van mijn familie ben voel ik me verschrikkelijk eenzaam. Daarom ben jij hier als Xaorf Reighan Anorn. Jij bent mijn persoonlijke speelgoed." Ze sloeg haar armen om zijn hals en kuste hem op zijn mond. Ze grijnsde: "Daarom vind je mij de mooiste vrouw die je ooit zag. Omdat je Kegar bent begrijp je precies wat voor vernedering en ramp dit voor je is, en daar geniet ik dan weer extra van. Kegar is voor mij een ziel om te kwellen en Reighan Anorn is een man waarvan ik kan genieten in mijn bed. Jij bent het volmaakte entertainment. Je bent volledig van mij. Lichaam en ziel."

Een stem vanuit het niets liet Dawn van schrik haar 'speelgoed' loslaten. Het was de stem van de Kristallen Godin zelf. De Godin zei: "Je vergist je deerlijk Dawn. Ik ben degene die jou heeft toegestaan om Kegar toe te laten tot deze Reighan Anorn, een Reighan Anorn die nu samenvalt met de Reighan Anorn die de gezant is van Kegar. Ik beïnvloedde je zodanig dat je de juiste wijzigingen bij jouw Reighan Anorn aanbracht zodat jouw Reighan Anorn genetisch aansloot bij de Xaorf Reighan Anorn. De Xaorf Reighan Anorn is niet volledig identiek aan de Reighan Anorn die veroordeeld werd voor de moord op Shanna Don. Deze scheepsarts werd overigens heel doelbewust door het Dominantiesyteem aangemerkt als een bedreiging. De ware macht achter dit Nerriaanse systeem was niemand anders dan de Ware Zirkon!"
"Het systeem had gemerkt dat Shanna in het geheim de moeder was van de dochter van Tom Pilot, de leider van Slaytrekx, het team Kegar componenten dat Kegar leidt. Een agent van Kegar had Shanna het juiste genetische materiaal gebracht en zij stemde erin toe een belangrijke rol te spelen in het scheppen van een gezant. Vlak voor haar dood bracht ze het embryo over naar een geheime kunstmatige baarmoeder waarin haar dochter tot ontwikkeling kwam en die via een omweg deel ging uitmaken van Kegar. Het genetische materiaal van die dochter werd weer gebruikt om het te mengen met het genetisch materiaal van Reighan Anorn zoals dat oorspronkelijk was. Deze fusie werd aangewend om Reighan Anorn in zijn statisslaap zo te veranderen dat hij niet meer zichzelf was, maar zijn eigen zoon. Genetisch gesproken. Alleen op die manier was hij lichamelijk in staat om een gezant te worden van Kegar in deze realiteit. Hij moest verwant worden aan de machtigste Kegar componenten."
"Omdat Kegar ook componenten bevat die ik zeer lief heb ben ik nu zelf ook onderdeel van het geheel. Of liever gezegd, hij is nu een deel van mij. Ik ben immers de oceaan en hij de druppel." De stem lachte zachtjes. "En je mag me Emmy noemen. Dat is mijn naam. Ik ben dus de werkelijke macht achter dit alles. Mijn kleindochter, River Pike, is eenzaam, en daarom eis ik Xaorf Reighan Anorn voor haar op. Hij is nu van River en van River alleen. Hij is nu ook een deel van mij. Rivers kleinzoon zal in zijn plaats mijn gezant zijn hier. Een kleinzoon die ook verwant is aan jou. Ik heb je gescand en alle informatie over jouw lichaam en geest is opgeslagen in mijn transporterpatroonbuffers. Die informatie is heel belangrijk. We kunnen die heel goed gebruiken voor onze zaak. Bovendien is die informatie ook gebruikt om ze te combineren met de genetische informatie van het kind dat ontstond uit de samenvoeging van Xaorf Reighan Anorn en River Pike."
Dawn beefde. Ze snapte er niets van. Reighan grijnsde. Hij wist het wel. Hij was Kegar. Hij was de Kristallen Godin. Hij was Reighan Anorn. Hij spuwde een klein groen bolletje uit. De machine waarmee Dawn had geprobeerd hem te besturen.

Even verdween het lichaam van Reighan Anorn in het niets en hij leek een seconde daarna terug te keren als een jongere versie van hemzelf. Tegelijkertijd voelde Dawn een vreemde tinteling over en door haar lichaam trekken. Iets machtigs, warms en goeds bewoog zich in haar. Een gevoel dat ze heel goed kende. Het was alsof iemand de liefde met haar bedreef. Een onzichtbare minnaar nam haar. Ze hoopte dat dit gevoel eeuwig zou duren. Bij de climax van het zalige gevoel verloor ze bijna haar bewustzijn.
De jongere versie van Reighan Anorn glimlachte en zei: "Hallo moeder. Xaorf Reighan Anorn, River Pike, Kegar en Emmy de Kristallen Godin zijn voor eeuwig samen. Ze zijn één en ondeelbaar. Ik ben je zoon, Lee Logan Armin Pike. Omdat ik nogal unieke voorouders heb zou men mij kunnen beschouwen als een menselijke mutant. Mijn voorouders zijn niet meer in deze realiteit aanwezig. Ze zijn verheven boven alle realiteiten, want er is niets machtiger dan de Kristallen Godin. Geen van hen zal ooit eenzaam zijn. Ze zijn eeuwig met elkaar verbonden. Eeuwig één. Van hen heb ik als mutant een zekere macht geërfd. Het gaat om minimaal het energie equivalent van een ster met tien zonsmassa's. Misschien dat je kunt overwegen om het regime van Ner de rug toe te keren ma. Want jullie zullen de strijd tegen mij gaan verliezen. Ik zou het leuk vinden als je onze kant koos."
"Nu moet ik je verlaten. Ontdekken wat ik precies allemaal kan. Als je slim bent blijf je hier rustig in je zonnestelsel wonen en bemoei jij je niet met de gang van zaken."

Lee Pike opende een wormgat en merkte op: "O, ja, Ner had in deze realiteit nooit de Rana moeten uitroeien. Bijzonder dom. Met de Rana zou Ner wormgattechnologie hadden gehad. Vaarwel moeder!" Lee stapte door het wormgat, dat zich prompt achter hem sloot.
Dawn hapte naar adem en huiverde. Wat was er gebeurd? Tranen schoten in haar ogen. Wanhopig staarde ze naar het plafond en uiteindelijk riep ze uit: "Kom terug! Kom alsjeblieft terug! Het is zo eenzaam hier! Als je alles zo goed weet, dan weet je dat toen ze mij dit zonnestelsel gaven het eigenlijk neerkwam op een verbanning! Ze waren bang voor mijn genie en wilden tegelijkertijd in tijden van nood op mij terug kunnen vallen. Ik ben al twintig jaar volledig alleen! Laat mij niet alleen! Ik word gek hier!"
Uiteindelijk viel ze uitgeput neer.
Toen een uur later haar tranen begonnen te drogen zag ze dat haar zoon naast haar zat op de grond. Hij sloeg zijn armen om haar heen en probeerde haar te troosten. Dawn had slechte dingen gedaan, maar de laatste decennia waren zo'n kwelling geweest dat ze eigenlijk wel genoeg had geboet.
Ner had haar verbannen en als het regime erachter kwam wat er zich hier had afgespeeld zouden ze uit blinde woede Dawn iets ergs aandoen. Lee Pike fluisterde in stilte naar zijn voorouders en prevelde: "Ja, ze was fout, maar ik voel dat mijn moeder er veel spijt van heeft. Neem haar op. Neem haar hele wezen daadwerkelijk op in uw transporterpatroonbuffers zodat ze rust heeft. In dit universum is niets meer voor haar."
Lee Pike kreeg het gevoel alsof een reus een hand zachtjes op zijn schouders liet rusten. Een transporterstraal greep Dawn Blue en de gekwelde vrouw verdween in het niets. Ze was opgenomen in de Kristallen Godin.

Lee Logan Armin Pike stond op en vertrok voor de tweede keer.

Een jaar nadat Lee Pike zijn strijd begon smeekte het regime van Ner hem om zich over te mogen geven. De Overheer trad af en ging in vrijwillige ballingschap. Het Dominantiesysteem werd ontmanteld en een democratisch gekozen regering kwam aan de macht.
Lee Pike was tevreden en hij ging met pensioen. Zijn grote hobby daarna was gezant zijn van zijn betovergrootmoeder, de Kristallen Godin.