Ambities, wraak, oorlog en nieuw leven. Deel l*** ***Venster op de verbeelding *** *** Tijdlijnen. Timelines.
6 augustus 1991. Het geluid van de val van Eddie's lichaam dreunde hard in haar oren na. Snel belde ze 06-11 en vroeg om een ambulance. Toen deze arriveerde troffen de mensen van de ambulance dienst een bijna hysterische Mara aan die niet in de buurt van het lijk van haar man durfde te komen. Enkele dagen verstreken. Eddie werd begraven en Mara werd door vrienden en familie getroost. Tenminste dat probeerden ze. Mara's instelling ten op zichtte van het leven was radicaal veranderd door de gebeurtenissen rond Eddie's dood. Ze ging bij zichzelf te rade en kwam tot de conclusie dat Retuow Snof, werknemer bij hotel ''t Einde', verantwoordelijk was voor Eddie's dood en dat dit heerschap (was het eigenlijk nog wel een mens?) nog meer dingen op zijn geweten had. Van tijd tot tijd doken er berichten in de pers op over vrouwen die zomaar verdwenen. Het ging hier om werkneemsters van het hotel en het caf . Mara besloot dat ze Eddie's 'taak' moest voortzetten: Snof vernietigen! Natuurlijk zou ze wel de nodige voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Eerst las ze zich goed in over vampiers en vervolgens zorgde ze voor een goede voorraad wijwater, houten staken en andere wapens die ze tegen een vampier kon inzetten. Daarna verzamelde ze kruizen en nam ze lessen in hypnose. Ze had al een goede natuurlijke weerstand tegen telepathie en hypnose, maar dat oefenen daarin kon beslist geen kwaad. Diverse bronnen waarschuwden dat bepaalde informatie over vampiers misschien onbetrouwbaar was, maar ze moest die gok maar wagen. Ze besloot ook haar kleding aan te passen en ontwierp voor zichzelf een nauwsluitende overall met daaraan een hoge stalen kraag. In de overall kon ze haar wapens opbergen. Op een gegeven moment meende ze gereed te zijn voor het komende gevecht. Ze trok de met wapens voorziene overall aan, deed de kraag om en stapte in een paar stevige laarzen.
27 augustus 1991. Toen ze in het hotel gearriveerd was vroeg ze waar ze Snof kon vinden en men verwees haar naar de kelder verdiepingen. Tot haar verbazing waren deze verdiepingen helder verlicht. Aarzelend liep ze door de gangen, af en toe denkend dat ze geobserveerd werd. Na enkele minuten moest ze de conclusie trekken dat ze verdwaald was. Ze besloot om maar een willekeurige deur te proberen. Voorzichtig probeerde ze de dichtst bijzijnde maar jammer genoeg was deze op slot. Heel vaag hoorde ze verwarrende kreten van achter deze deur komen en ze moest met geweld haar aandacht van deze geluiden afwenden omdat deze bij haar angstige denkbeelden opriepen. Dan maar de volgende geprobeerd. Deze deur ging welopen, en wel krakend. Snel oliede ze de scharnieren en duwde de deur verder open. Voorzichtig keek ze om het hoekje. Twee vrouwen die uniformen van het hotel droegen stonden bij een tafel. Op deze tafel lag het lichaam van een jongen van een jaar of achttien. Om beurten dronken de dames zijn bloed, intussen er voor zorgend dat hij bij bewustzijn bleef en alles kon meemaken. Kennelijk smaakte bloed van angstige mensen een vampier beter dan dat van anderen. Mara's maag maakte een aantal malen een salto mortale toen ze zag dat bij de jongen organen werden verwijderd. En de jongen was nog steeds bij bewustzijn! Vol walging moest ze haar blik afwenden. Toen ze zich omdraaide kreeg ze de schrik van haar leven. Achter haar stond Eddie. "Hallo, Mara, ik heb de eer je naar onze heer en meester te brengen." Tsjeng zag er slecht uit. Zijn lichaam was al een tijdje bezig met ontbinden en de wonden aan zijn hoofd maakten het geheel nog een stuk erger. En hij was een vampier geworden. Mara dwong zich om niet over te geven en rende een andere gang in. 'Eddie' riep haar nog enkele aanwijzingen achterna, maar die wilde ze beslist niet horen.
Half uitgeput vluchtte ze een openstaand vertrek binnen. Op een tafel binnen dit vertrek zag ze een plattegrond liggen van het hotel. De tekeningen waren bevlekt met bloed, maar ja, iets anders was nauwelijks te verwachten. Op één van de tekeningen zag ze een vreemd merkteken, en ze besloot dat dat de plaats was waar de vijand zich bevond. Op het moment dat ze de kamer wilde verlaten werd ze plotseling tegengehouden door de jongen wiens organen waren verwijderd. Hij grijnsde vals en begon ruw aan de stalen kraag van haar overall te trekken. Mara rukte zich los en zag kans langs hem te glippen en de deur achter zich te sluiten. Langzaam naderde ze het vertrek waar Snof zich zou bevinden. Ze opende de deur van het vertrek dat gedomineerd werd door een gigantisch hemelbed en ze zag daar hoe Snof bezig was het bloed uit een bloedmooie jonge vrouw te zuigen. Een jonge vrouw die zelf ook bloed om haar mond had. Zij en Snof hadden lichaamsvloeistoffen uitgewisseld en gezien de schaarse kleding van de vrouw was het niet alleen bloed dat ze uitgewisseld hadden. Een teken dat zij ook een vampier zou worden later. Toen Snof met de vrouw klaar was liet hij haar lichaam zonder aarzelen vallen. Hij richtte zijn blik op Mara en glimlachte. Zijn lange bovenhoektanden waren duidelijk zichtbaar en enkele bloeddruppeltjes dropen er nog van af. Angst verlamde Mara. Zou ze genoeg voorbereiding hebben voor deze strijd? Zou ze sterk genoeg zijn? Tot haar schrik merkte dat ze niet meer kon bewegen. Haar angst was te groot. Retuow Snof grijnsde en zei: "Zo, je kon de verleiding niet weerstaan en bent toch nog gekomen. Ik denk dat ik Eddie hiervoor kan bedanken niet waar? Jouw Eddie is mijn trouwe dienaar. Reeds voordat hij een kogel door zijn hoofd joeg was hij al een vampier en mijn slaaf. Mijn eerste zelfgemaakte vampiere, Charlotte Lane, heeft hem heel eenvoudig verleidt en een vampier van hem gemaakt. Vrouwlijke vampieren zijn echt onweerstaanbaar. Ik overdrijf dit niet! Ze hebben niet eens hypnose nodig! Puur hun lichaam alleen al is voldoende. Charlotte en Eddie zijn met elkaar naar bed geweest en de ochtend daarna heeft ze zijn bloed gedronken. Naast Charlotte heb ik nog een redelijk aantal andere dames verzameld en ook deze lieftallige schepselen brachten op hun beurt weer andere slachtoffers, eh, nieuwelingen met zich mee. Jij hebt de eer de eerste vrouw te zijn waarbij ik kinderen ga verwekken. Jij zult hier koningin worden. Kom bij ons! Kom bij mij. Je bent zo ongelooflijk mooi! En je lichaam is gewoon fantastisch! Ik blij dat je die overall draagt. Die is zo strak dat het wel op je lijkt te zijn geschilderd! Je bent volmaakt!"
Mara had genoeg gehoord. Ze had haar angst en haar verlamming overwonnen en haalde haar wapens te voorschijn. Met een kruis in haar linkerhand en een houten staak in haar rechter stormde ze naar de vampier. Deze schaterde het plotseling uit en greep haar vast bij haar keel. Hij tilde haar daarna met één hand op. Hij pakte het kruis af en verbrijzelde het. Mara besloot toen de houten staak maar meteen in Snofs hart te stoten. Glimlachend trok hij deze uit zijn lichaam zonder dat deze een wond achter liet. Vervolgens ontnam hij haar het wijwater en dronk de flacon in één teug leeg. "Meisje toch! Dat zijn toch geen manieren." Snof verkeerde in een opperbeste stemming en bekeek de vrouw die probeerde uit zijn macht te komen eens goed. "Je bent echt nog aantrekkelijker dan de vorige keer. Wij gaan samen de liefde bedrijven!" Zijn ogen begonnen een merkwaardige licht uit te stralen en Mara voelde hoe ze, ondanks haar goede voornemens, toch nog in een trance geraakte. Hij stuurde zintuigelijke waarnemingen naar haar geest van hoe het zou zijn om met hem de liefde te bedrijven. Dit maakte in haar geest haar verzet tegen de hypnose nog sterker en het lukte haar om bij bewustzijn te blijven. Snof beledigde haar gewoon met zijn zielige verleidingspoging. Wally en Eddie waren veel betere minnaars. Mara verbrak de trance en schreeuwde: "Hou op met je stomme leugens. Die werken niet bij mij. Jij hebt mij nooit gehad en jij zult me ook nooit hebben! Dat is een privilege dat ik alleen gun aan een man die ik waardig acht en jij bent dat beslist niet!" Snof liet zich niet uit het veld slaan en en kuste haar gepassioneerd op haar mond. Hij zoog snel de lucht uit haar longen Tegen haar wil in raakte ze bewusteloos. Hij besloot dat hij samen met deze vrouw zijn rijk der ondoden kon uitbreiden tot in de verste uithoeken der Aarde. Met haar zou hij gebieden kunnen betreden waar normaal geen vampier zou kunnen komen. Hij keek naar het plafond en dacht aan het hotel. ''t Einde' zou kunnen dienen als uitvalsbasis. Hij nam Mara's lichaam in zijn armen en droeg haar naar het hemelbed. Nadat hij haar lichaam in het bed had gelegd verkenden zijn handen haar overall. Zijn handen beroerden haar stalen kraag. Verdomme! Hij kreeg dat ding niet los. Zelfs niet met zijn vampierkracht. Tot zijn schrik zag Snof dat er een soort van elektronisch slot op zat. En daarmee was haar hele overall beveiligd. En de overall zat zo strak om haar lichaam dat het wel bodypaint leek. Om haar te ontkleden zou een kracht nodig zijn van een man die meer dan 100 ton kon tillen. Zijn eigen limiet van slechts 10 ton. Snof vond het jammer dat hij nooit echt goed geleerd had om met zijn vampierkrachten om te gaan. Lilith Dracula, die hem tot vampier had gemaakt, beheerste alle gaven tot in de finesse. Maar omdat ze Snof een beetje als minderwaardig had beschouwd vond ze dat hij dat allemaal sowieso niet zou kunnen en daarom niet de moeite waard was om zelfs maar te proberen hem dat te leren. Ze had hem alleen maar veranderd omdat ze een stomdronken was geworden van het drinken van Snofs bloed en zich verveelde. Snof schudde die onaangename herinneringen aan de bloedmooie, sexy, dochter van Dracula van zich af en bedacht dat hij wel heel goed was in het chanteren van mensen. Hij zou Mara dwingen zich uit te kleden door te dreigen onschuldige mensen te vermoorden en dan… Snof kreeg een stevige laars in zijn gezicht en viel achterover. Mara grijnsde triomfantelijk. "Snof toch, dacht je nu werkelijk dat die stinkende kus van je mij meer dan vijf seconden zou uitschakelen? Ik geef toe dat je me bijna had, maar bijna rijdt altijd mee zonder een koers te winnen! Jij gaat eraan! Je hebt al die mensen met je hypnose hun vrijheid ontnomen en tot slaven gemaakt. Je hebt tientallen mensen vermoord. Je hebt tientallen vrouwen verkracht. Ik ga je vernietigen!" Nogmaals schonk de gulle meid Snof een laars in zijn gezicht. Woedend greep Snof haar vast en smeet haar door de kamer. Zeer behendig landde Mara op de grond. Snof was sterk en gevaarlijk, maar dankzij haar training was ze zelf ook een partij om rekening mee te houden. Ze stormde weer op Snof af die nu op de vlucht sloeg. Dit was meer dan hij aankon voorlopig. Hij had meer vampiers nodig om deze sexy godin te temmen. Geen nood. Als ze eenmaal de zijne was dan zou geen macht op Aarde hem meer kunnen weerstaan. Hij zou een leger Dhampirs met haar maken. Snel schoot Snof de kamer uit en deed de deur op slot nadat hij vijf van zijn vampiers de opdracht had gegeven om Mara te bewaken. De bloedmooie jonge vrouw die hij zojuist had vermoord was ook als vampier tot leven gekomen en vormde het zesde lid van de bewakersgroep. Mara zat gevangen achter de deur en was daarmee in zijn macht. Hij zou later met versterking weer bij haar terugkomen. Eerst het hotel veroveren, en daarna was de mooie Mara aan de beurt.
Trent Kegarson, zoals gewoonlijk alleen gekleed in een lendendoek, stond aan de receptiebalie in de ontvangsthal van hotel ''t Einde' alwaar het meisje dat dienst had, Scarlett Theron, met een blozende glimlach, een nieuwe gaste inschreef. Tot Trents grote genoegen ging het om een bloedmooie beroemdheid die hij persoonlijk heel goed kende. Een vrouw die hij beschouwde als een dochter. Haar naam was Kate Valens-Phoenix. Ze zag er prachtig uit. Ze was de verleidelijkheid zelve en droeg naast haar frambooskleurige koffers een frambooskleurige baret op haar hoofd waarbij ze haar lange rode haar in een paardenstaart had zitten zodat haar oortjes en ranke hals goed zichtbaar waren. Daarnaast droeg ze niet veel meer. Alleen een heel kort sexy frambooskleurig zomerjurkje en twee frambooskleurige stiletto sandaletten met hoge zilveren naaldhakken. Frambooskleur was een favoriet van haar. Ze was een groot fan van Prince. Het sexy jurkje liet veel onbedekt en zat zeer strak om haar volmaakte, slanke, lichaam. Het was alsof het op haar lichaam geschilderd was, want het luchtige kledingstuk spotte met de wetten van de zwaartekracht. Haar fraaie, volmaakt mooie, rondingen trouwens ook. Ze deed aan turnen en was ze echt heel erg lenig. Ze was zelfs contortioniste. Haar mooie gezicht straalde een intelligentie en een krachtige zelfverzekerdheid uit die haar extra begeerlijk maakte. Ze was een vrouw van de wetenschap en in 1984 actrice. Kate was een directe afstammelinge van een vroegere minnares van hem genaamd Jean Phoenix, de weduwe van een zekere Walter Star, op wie ze als twee druppels water leken, die Trent voor het eerst had ontmoet in 1788. Zoals Susan zijn grote liefde nu was, zo was Jean zijn grote liefde in de achttiende eeuw. Jean had een dochter genaamd Madelyne en Madelyne had net, hoogzwanger, haar moederlijk huis verlaten toen Trent Jean had leren kennen. Madelyne was een voorouder van Kate. Zelf had Trent Kegarson bij die heerlijke Jean een stoere zoon genaamd Adrian Phoenix verwekt. Trents eigen honderdste kind. Een leeftijdsgenoot en vriend van Lord Byron. Trent Kegarson hield zoveel van Jean Phoenix dat hij haar beloofde te waken over al haar nakomelingen, en niet alleen hun gezamenlijk kind Adrian. Jean was het begin van een lijn van bloedmooie roodharige vrouwen: Madelyne, Mary Jane, Lana, Barbara, Beverly en Willow. Willow was de moeder van Kate en Emma, Kate's overleden tweelingzus. Kegarson waakte over hen en zorgde ervoor dat ze altijd goed terecht kwamen. Trent Kegarson beschouwde Kate en Emma dus als zijn eigen dochters, hoewel hij dat biologisch niet was. Hij had er zelfs voor gezorgd dat Wally Valens, Trents beste vriend en Kate's echtgenoot, terecht kwam in het juiste vakantiehuisje zodat hij honderd procent kans had om Kate fysiek te ontmoeten. Dit had hij gedaan met behulp van zijn halfzus Aurora Young-Zirkon. Trent Kegarson was er zelfs trots op dat hij Kate en Wally had samengebracht. En Wally Valens op zijn beurt had hem het adres van Susan de Groot gegeven. Wally en Trent hadden elkaar dus aan hun vrouwen geholpen. Trent glimlachte en zei: "Welkom terug in hotel ''t Einde' Kate. Ik hoop dat je hier weer een genoeglijke tijd zult beleven. Wat brengt je vandaag naar ons mooie hotel?" "O," zei Kate, "Ik ben hier omdat ik in het congrescentrum hiernaast een lezing ga geven over archeologie en astronomie." Trent knikte enthousiast en zei: "Astronomie en archeologie! Ik weet daar veel van af. Ik heb zelfs nog meegewerkt aan de bouw van Stonehenge zo'n vijfduizend jaar geleden. Lastig karwei al die zware stenen dragen! De zwaarste wogen meer dan 50 ton, en mijn eigen limiet is niet veel meer! Ik wens je in ieder geval veel succes toe met je lezing. En met je zwangerschap! We kregen gisteren je kaartje!" Kate Valens glimlachte blozend en zei "Dank je Trent! Je woorden zijn heel lief." Goed gehumeurd zei Trent Kegarson: "Kom vanavond bij Susan en mij eten. Scarlett zal er natuurlijk ook zijn. Kunnen we lekker bijkletsen!" Kate haalde haar schouders op en zei: "Ok . Dat zal leuk zijn." Vol goede zin liep mevrouw Kate Valens-Phoenix naar het restaurantgedeelte waar verder niemand was. Het was bijna etenstijd en ze had honger. Bewonderend bekeek ze het prachtige zilveren bestek met frambooskleurige heften op een tafeltje gedekt voor n. Zeer waarschijnlijk had Susan dit uigekozen. Ter ere van Kate. De lange vleesmessen zagen er geweldig scherp uit en dat kon haar goedkeuring wel wegdragen. Het leken wel kleine katana.
Trent Kegarson ging met een blozende glimlach naar de kamer waar zich de voorraadadministratie bevond. Susan ging blij zijn met de komst van Kate! Bij de deur ontmoette hij MR-6, een machine die beweerde uit de toekomst te komen. MR-6 begroette hem en ging vervolgens Scarlett gezelschap houden. MR-6 vroeg zelfs of zij zin had om met hem uit te gaan. Héél vreemd gedrag voor een robot. Nog vreemder was dat Scarlett ja zei. Kennelijk zag zij meer in MR-6 dan metaal alleen. MR-6 was met haar antwoord tevreden en verliet de ontvangsthal.
Lang bleef de receptioniste niet alleen want Retuow Snof kwam nu bij haar staan. "Scarlett, ik wilde je even wat vragen. Waarom ben je nooit ingegaan op mijn uitnodigingen om bij mij in de kelder te komen werken?" Voordat ze kon antwoorden maakte Snof een vreemd gebaar waarna een hele zwerm vleermuizen de kelder uitkwam. Het meisje had de geruchten gehoord over Snof en deinsde verschrikt achteruit. Snof probeerde of zijn hypnotische gaven nog werkte en het lukte hem de receptioniste in zijn macht te krijgen. "Ik kan het nog," zei hij tevreden. "Mijn bruid zal wel een anti-hypnose truc hebben gebruikt. De kans dat ze immuun is, is zo klein." Hij besloot dat hij de receptioniste aan zijn volgelingen zou schenken. Eddie had een oogje op haar en had een beloning verdiend. De horde vleermuizen stortte zich op haar en nadat ze zich weer menselijke vormen hadden aangemeten begonnen ze haar, onder leiding van vampier Eddie Tsjeng, langzaam leeg te zuigen. Eddie dwong daarbij Scarlett zijn bloed te drinken. Eddie wilde beslist de eer hebben zijn mooie ex tot vampier te maken. Zijn eigen persoonlijke vampierbruid.
In de kamer van de voorraadadministratie controleerde Susan Kegarson de daar aanwezige gegevens. Ze draaide zich om toen haar man de kamer binnen kwam met een tevreden glimlach op zijn gezicht. Susan grijnsde en zei: "Zeg eens, Trent, je hebt nooit het verhaal verteld van hoe je vader het kwaad in de wereld uitroeide door Zirkon te vernietigen." Trent haalde zijn schouders op en zei: "Ach, het eindigde met een ouderwetse knokpartij in het wilde westen van 1890 in het stadje Stone Tomb. Veel is daar niet over te vertellen." Trent maakte een gebaar dat er op duidde dat het een triviale zaak was. Plotseling werden ze opgeschrikt door een enorm kabaal. MR-6 kondigde aan dat Snof met een waar leger bezig was het hotel te vernielen. Kort daarop stormde Snof als eerste binnen, zijn handen en tanden dropen van het bloed dat afkomstig was van zijn slachtoffers. MR-6 probeerde hem tegen te houden maar werd opzij gegooid alsof hij slechts een meubelstuk was. Trent Kegarson hield het hoofd koel en rende naar de muur waar zijn zwaard hing. "Zo, het is weer een tijdje geleden, maar draken zullen weer gaan sneuvelen!" De drakendoder stond klaar om Snofs leger op te vangen. Het bloed stolde echter in zijn aderen toen hij zag hoe Susan door de vampier werd gegrepen en tegen de grond werd gegooid. "Je bent ontslagen!" riep Susan tegen Snof terwijl hij op haar lag. "Donder op, je werkt hier niet meer." Kegarson zag een golf van gedrochten op zich afkomen waardoor Snof en Susan secondenlang aan het zicht werden onttrokken. Het zwaard deed zijn werk en vleesbrokken vlogen in het rond. Snof dook weer op, vast van plan Trent te doden. Ver kwam hij niet want ook hij werd door het zwaard vernietigd. Snof spatte uit elkaar. Plotseling voelde Kegarson een scherpe pijn in zijn nek en in een reflex beweging schudde hij zijn tegenstander af. Susan bleek degene te zijn die zijn bloed had gedronken. Brullend zwaaide Kegarson zijn zwaard in het rond. De vampiers rond hem besloten dat het wijselijk was om uit de baan van het zwaard te komen. "Susan," fluisterde Trent, "jij dus ook." Susan stond op en in haar huidige staat als vrouwelijke vampier was ze de verleidelijkheid zelve. Trent nam haar lichaam teder in zijn armen en stond hij toe dat de dodelijke schoonheid op haar gemak zijn bloed kon drinken. Langzaam werden zijn benen loodzwaar en moest hij gaan liggen. Susan maakte een zeer ontspannen indruk en genoot van het bloed dat ze proefde. Terwijl ze dronk bedreef ze weer de liefde met hem. Even hield ze op en keek Trent aan met een blik die het midden hield tussen dankbaarheid en berouw. Kegarson werd zwakker en zwakker. Op het laatste moment besloot hij zich toch nog te verzetten. Zijn zwaard sloeg toe en Susan werd door de dood verlost. Kegarson ging daarna door tot er geen vampier meer in leven was.
Na het gevecht viel het hem op dat hij niet vermoeid meer was en ook niet gewond. Zijn onsterfelijkheid kon er niets mee te maken hebben. Hij ging op zoek naar een spiegel. Toen hij er een had gevonden keek hij er in en zag: NIETS! Hij was zelf een vampier geworden. Bovendien was hij een bijzonder machtige vampier die alle gaven van het vampier zijn tot in de finesses beheerste en die bovendien versterkt werden door zijn eigen goddelijke gestel. In zijn binnenste voelde Trent Kegarson een verschrikkelijke dorst opkomen en hij besloot dat deze dorst moest worden gelest. Het hele hotel afstropend trof Trent Kegarson nog enkele overlevenden aan. Zodra hij hen vond pakte hij ze op en zoog ze op zo'n manier leeg dat hun lichamen volledig werden verscheurd. Deze zouden nooit een tweede leven hebben als vampier. Op een gegeven moment was hij het enige 'levende' wezen in het bovengrondse gedeelte van het hotel. Wat nu te doen? Trent concentreerde zich op de kelder van het hotel en rook dat daar nog twee mensen in leven waren. Twee jonge vrouwen. Beiden roken mooi en moedig. Trent grijnsde. Hij hield van sterke vrouwen. Die waren altijd het lekkerst. Op elke manier. Hij besloot zijn neus te volgen en van zijn toekomstige prooien te genieten. Misschien zou hij Dhampirs met hen maken. Dat was wat Snof met Mara had willen doen. Dhampirs waren de nakomelingen van vampiers en mensen en waren de ideale slaven voor een leger om de wereld te veroveren. Om hun eventuele ontsnapping te voorkomen liet Trent Kegarson een gevaarlijke onweersbui rond het hotel ontstaan en zorgde hij ervoor dat diverse honden en andere, lagere diersoorten, de uitgangen van het hotel bewaakten. De vampier Trent Kegarson veranderde zich vervolgens in Mist en stroomde door heel het hotel heen, op jacht naar zijn prooien.
Op de bovenste verdieping van de kelder in de achterste ruimte trof Trent Kegarson Mara Tsjeng-Locke aan. Aan haar voeten lagen de lijken van een zestal vampiers met zilveren vleesmessen van het hotel in hun lichamen. Gelukkig had Mara geen messen in haar handen. De Mist verandere weer in een man. Toen Mara hem zag wilde ze hem om hulp vragen, maar ze bedacht zich toen ze zijn verlengde hoektanden zag. Een sprintje trekken leek haar een beter idee. Snel rende ze langs hem heen, maar net toen ze de kelderdeur bereikt had zag ze hoe een vleermuis zo groot als een volwassen man haar met een ongelooflijke supersonische snelheid voorbij vloog en weer terug veranderde in Trent Kegarson die de weg naar de deur blokkeerde. Met zijn telekinese deed Trent de deur op slot en verplaatste hij met de kracht van zijn geest alle scherpe zilveren objecten buiten Mara's bereik zodat ze geen enkel wapen had. Trent Kegarson zei: "Via mijn zintuigen ben ik er achter gekomen dat ik de laatste vampier op Aarde ben. Zelfs Dracula zelf is weer eens door een Van Helsing gedood. Ik ben echter machtiger dan hij ooit is geweest. Jouw heerlijke, machtige bloed, zal mij totaal onoverwinnelijk maken. Onze talloze kinderen zullen de Aarde erven!" Hij gaf haar het hypnotische bevel haar overall te openen zodat haar bloedvaten makkelijker waren te bereiken. Ze gehoorzaamde niet. Ze wist immers hoe ze de hypnose kon negeren. En ze werd er steeds beter in. Trent veranderde in een grote Wolf en rende naar zijn slachtoffer. Hij wierp haar omver en ging met zijn poten op haar staan. Met veel plezier begon hij met zijn lange ruwe wolventong haar mooie gezicht helemaal af te likken en te coaten met zijn ruim vloeiende speeksel. Vol walging wist Mara de Trent Wolf weg te trappen en riep: "Af, fikkie!" Wankelend stond ze op en ze zag hoe de Wolf weer op haar af kwam. Zijn speeksel, dat ook voor een deel ook in haar mond terecht was gekomen, begon zijn werk te doen. Vampierspeeksel was een bijzonder sterke liefdesdrank en haar lichaam begon naar de vampier te verlangen. De Wolf Trent Kegarson grijnzde en likte met zijn tong zijn lange, scherpe tanden. Hij kon ruiken dat Mara zich aan hem ging overgeven. Toen hij vlak bij haar was zag hij een fel licht uit het niets ontstaan. "Ke-Mar-gar-la!" Kegarson herkende onmiddellijk zijn ouders en veranderde weer in een man. "Zoon, je vormt nu een verschrikkelijk gevaar voor de mensheid. Je moet dit vampier zijn afzweren! Als je dit niet doet dat zijn wij genoodzaakt om in te grijpen!" De stem van zijn ouders dreunde diep in zijn schedel en Trent kromp ineen van pijn. "Nee," brulde hij. "Ik weet nu wat het is om macht te hebben over leven en dood. Ik laat mij dit niet afnemen!" De geest van zijn ouders zweefde op hem af en zei nogmaals op een waarschuwende toon: "Wij zijn de som van alle goede magie. Gij bent de som van het slechte. Al doet het ons pijn om dit te doen, je moet worden tegengehouden." Trent zette alles op alles en sprong in het licht. Ouders en kind versmolten tot één schitterende massa die hevig begon te trillen. Uiteindelijk verdween het licht en alleen Kegarson leek over te schieten. Hij lachte en beweerde zijn ouders nu grotendeels te hebben verslagen. Opnieuw probeerde hij Mara te hypnotiseren en dit maal leek het hem te lukken. Zijn slachtoffer verwijderde de stalen kraag van haar overall en ging dicht bij hem staan. Telekinetisch tilde hij haar teder op zodat hij haar recht in de ogen kon kijken. Ze keek naar hem op met een wazige, verliefde blik, kennelijk dol van verlangen om leeg gezogen te worden. Trent Kegarson genoot toen hij zag dat ze haar overall langzaam opende en de pracht van haar naakte lichaam aan hem toonde. Spontaan verlangde hij er naar om met Mara de liefde te bedrijven en met haar Dhampirs te maken. Nadat die geboren waren zou hij van haar een heel mooie vrouwelijke vampier maken en opnieuw kinderen bij haar verwekken. Dan natuurlijk volbloed vampiers. Haar schoonheid betoverde hem volledig en hij wist dat geen man, vampier of god haar kon weerstaan. En nu ging ze hem volledig vrijwillig haar mooie lichaam schenken en hij zou haar vele malen nemen! Hij was verliefd! Trent Kegarson begon te dagdromen en maakte plannen om een liefdesnestje met Mooie Mara te bouwen en ontzettend veel van haar te houden. Mara had echter heel andere plannen en haalde plotseling een zilveren dolk uit de overall en plantte deze met al haar macht in Kegarsons duistere hart. Van schrik kon Trent Kegarson niet eens zijn telekinese gebruiken. De dolk verdween in zijn lichaam en met een ruw gebaar probeerde hij de vrouw te grijpen. Mara maakte echter een lenige noodsprong achterwaarts en kon ruimschoots buiten zijn bereik komen. Hij wilde vervolgens een sprong wagen die haar weer tegen de grond moest werpen. Maar voordat hij zich schrap kon zetten voelde hij een hevige pijn. Het bleek dat binnen zijn lichaam zijn ouders hun invloed nog steeds lieten gelden. Samen met het verwoestende zilver van de dolk deden ze hun dodelijke werk. Hij ontplofte en de energie die daarbij vrij kwam liet al het leven op Aarde in het niets verdwijnen.
Wordt vervolgd in deel 3.
Ambities, wraak, oorlog en nieuw leven. Deel 3*** ***Venster op de verbeelding *** *** Tijdlijnen. Timelines.