In het jaar 1991. "Ik groeide op in een eenvoudig maar trots dorpje in Nederland genaamd Sprucphord in het westen van Noord-Brabant, tussen Roosendaal en Breda. Niet zo heel groot, twintigduizend inwoners, gigantische Hoofdstraat waar alles aan zat wat ik in mijn lagere schooltijd nodig had. Alles bij elkaar meer dan zes kilometer straat in een soort 'L' vorm, waarbij in de hoek van de 'L' een gigantisch park is aangelegd." "In mijn jeugd woonde ik natuurlijk bij mijn ouders in een grote villawijk, met gigantische kasten van huizen, met allemaal ruimte voor meerdere gezinnen. Mijn ouders woonden op hun beurt in bij mijn paternale grootouders. Allemaal in één groot huis dus, op nummer 624. Nog gebouwd door mijn grootvader! Ze wonen daar alle vier nog steeds. Ik zelf woon in het huis ernaast, op 626. Daarnaast, op 628, woonde mijn eerste vriendin, maar dat huis staat al geruime tijd leeg. In de straat tegenover ons mijn maternale grootouders op 515 en mijn paternale oom met zijn vrouw en zijn jongste zoon en zijn gezin op 717. Allemaal prachtige gigantische vrijstaande huizen met prachtige grote tuinen met gras, coniferen, varens, bloemen, prachtig zingende merels enz. Wanneer ik thuis ben bezoek ik mijn ouders elke dag." "Verderop in de straat mijn lagere school, huisarts, parochiekerk met vijf torens, midden in dat park, een woon- en zorgcentrum, een bioscoop, tientallen winkels, horecagelegenheden, bibliotheek en de tandarts. Veel meer straat had ik echt niet nodig toen in de jaren '70. Er was een gezellige grote markt in die straat elke zaterdag en de buurgemeenten Lerunette en Evenho boden ook veel vertier." "En het leven daar was gewoon goed: Ik heb heel goede ouders en ik heb ook een goede opvoeding genoten. Ik ben verliefd, verloofd en getrouwd. Het gewone stramien. Maar goed, je wilde alles weten over mijn liefdesleven."
"Mijn eerste relatie was met Maria Elizabeth Helena Astrid Francesca "Mara" Locke, dat meisje van mijn leeftijd dat dus rechts van mijn huidige huis woonde en dat ik eigenlijk al mijn hele leven kende, maar waarmee ik pas in 1978 een romantische relatie mee begon. Platonisch natuurlijk voor onze leeftijd toen. Hoogstens First Base. Daarvoor waren we gewoon goede buren en ze was vanaf toen we vier waren mijn beste vriendin. We trokken altijd samen op en deden heel veel dingen samen. We hielden allebei van SF en Horror films en bezochten die films dan ook vaak samen. We bespraken ook TV series die we volgden en boeken en strips die we lazen samen. Ze was mijn hele leven lang gewoon mijn beste maatje." "Voordat ze mijn liefdesvriendin werd plaagde ik haar wel eens met haar geboorte datum, 6-6-1966. Dan noemde ik haar 'D-Day', of 'Demone'. Dat vond ze niet zo leuk en toen ze van mij werd stopte ik daar natuurlijk mee. Maar op een gegeven moment sloeg de pubertijd toe en daarmee diverse lichamelijke veranderingen. Ik vond haar plotseling wel heel erg mooi. Nog mooier dan ik haar al vond en ik heb haar altijd al mooi gevonden. En dan niet alleen haar gezicht, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik had het vermoeden dat haar gevoelens voor mij ook aan het veranderen waren, want de manier waarop ze naar me keek was wel heel bijzonder. Ik verzamelde de moed om haar uit te vragen voor een romantische date en ze antwoordde me met een stralende glimlach en een kus op mijn mond." "Ons eerste romantische afspraakje was natuurlijk ook in een bioscoop. Ik vierde mijn twaalfde verjaardag. 'Telefon' draaide er. Spannende film trouwens." "Het was het begin van onze romance. Een relatie die elk jaar een stapje verder ging. Het werd steeds spannender, maar we deden het lekker langzaam. We hadden alle tijd." "Mara vond dat er maar één vrouw was die een gevaar vormde voor haar en dat was onze lerares Nederlands, onze klassedocente Aurora Young. Aurora was een bloedmooie, jonge, slanke blondine van 22 jaar met werkelijk volmaakte vormen, die mijn mentrix werd als schrijver en waarmee ik zelfs in de klas een beetje flirtte. Aurora was een volgster van 'Artamofemsci en meer nog van het voor haar belangrijkste element daarin: de vrije liefde. Maar omdat ze mijn docente was, was een echte relatie natuurlijk volstrekt illegaal, en dat wisten we. Bovendien was ik van Mara natuurlijk, en een breuk met haar riskeren was uit den bose. Aurora zocht wel de randen op van wat betamelijk was. Naast het openlijk flirten ging ze ook heel ver bij schoolfeesten. Dan droeg ze een sexy strapless rode jurk met lange split zodat haar mooie lange benen vaak goed zichtbaar waren en hele diepe uitsnijdingen aan voor- en achterkant. Ze kon echt alleen maar dansen op langzame schuifelnummers, want als ze wild was gaan dansen en springen was ze binnen enkele seconden volledig naakt geweest. Niet dat haar mannelijke collega's en de jongens op school dat erg zouden vinden. Iedereen hoopte daar zelfs op. Aurora zorgde er altijd voor dat ik bij die langzame dansnummers zo vaak mogelijk haar danspartner was. Dan drukte ze haar lichaam zo dicht mogelijk tegen mij aan en wanneer ze dacht dat niemand keek kuste Aurora mij stiekem snel op mijn mond. Dat maakte Mara pas echt jaloers, want zij zag werkelijk alles wat er zich tussen mij en Aurora afspeelde. Ze noemde Aurora zelfs een keer een Mrs. Robinson die met haar poten van haar man moest afblijven, wanneer ze haar aftikte omdat ze zelf met mij wilde dansen! Aurora kon er wel om lachen, hetgeen Mara echt furieus maakte." "Ik droomde zelfs in die jaren over Aurora. Dat Aurora mij in de nacht bezocht en dat ze dan de liefde met me bedreef. Omdat ik minderjarig was kon er natuurlijk geen echte relatie zijn tussen mij en Aurora, maar ik verlangde wel naar haar! Aurora wist dat ik haar wilde en ze genoot daarvan zonder enige schaamte." "Mara wist daar natuurlijk niets van! Mijn 'bijna echte relatie' met Aurora zorgde er ook voor dat ik de moed had om Mara echt de mijne te maken. Mara wilde mij ook hebben. Vooral omdat ze in haar ogen Aurora voor wilde zijjn. Ze wilde mij zo permanent aan haar binden. Ze zei ook letterlijk dat ik volledig met huid en haar van haar was. We deden het dan ook in 1980 op de dag na mijn verjaardag voor de eerste keer. Ik ben ook heel blij dat Mara en ik echt elkaars eersten waren. Het was heerlijk en romantisch. Onze families wisten er overigens niets van. Het was iets van Mara en mij." "Mara Locke was echt heel bijzonder. De passie zelve. Ze was echt zo ongelooflijk mooi. Ze had donkerbruin haar en donkerbruine ogen, donkere poelen waarin een man verdrinken kon. Ze was bijzonder lief, romantisch en poëtisch ingesteld. Een beetje fragiel eigenlijk. Heel teder. Heel lang ook. Bijna zo lang als ik. Ze leek daarom ook mager. Desondanks was haar lichaam dusdanig dat ze zo de Playboy in zou kunnen. Zoals jij in de Playboy en in de Penthouse hebt gestaan. Mara ontwikkelde al vroeg een sensuele vrouwelijkheid. Bovendien was het een dame met inzicht. Op het moment dat ik me afvroeg welke carrièrekeuze ik moest maken, gaf ze me het advies om maar alles te doen wat ik wilde. Ze maakte die suggesties op mijn zestiende verjaardag in 1982, ons eerste bovenbouw jaar. En ik deed vervolgens dan ook alles met haar wat ik wilde. Maar dat deed ik al twee jaar dus. Ik vierde niet alleen mijn verjaardag, maar ook mijn eerste succes als schrijver. En het vierde jubileum van onze romatische relatie. En het tweede jubileum van onze seksuele relatie. Ze was echt mijn Muse! Vanaf dat moment noemde ik haar 'Mijn Magische Mara'. Dat vond ze wel leuk. Ze was heel erg verliefd en trots op me dat ik zo'n succes had en ze noemde zichzelf mijn grootste fan. De grootste vrouwelijke fan. Ik had heel veel vrouwelijke fans en veel van hen, wel meer dan duizend, stuurden me zelfs huwelijksaanzoeken met stijlvolle foto's van zichzelf, hun levensgeschiedenissen en de redenen waarom ze volmaakt goed voor me zouden zijn. Alle post, ook die meer dan duizend huwelijksaanzoeken, bewaar ik in mijn persoonlijke archief, inclusief al mijn antwoorden, afwijzingen, op die lieve brieven. Mara moest er telkens om lachen. Ze had al die vrouwen verslagen immers. Ze hielp met het schrijven van de afwijzingen en ze vond dat al die afwijzingen in feite liefdesbrieven aan haar waren, hetgeen ook zo was. Haar eigen brief aan mij was de eerste van de meer dan duizend en mijn antwoord aan haar heeft ze ingelijst omdat ik in die brief beloof haar man te worden." "In de zomer van 1984 vertrok mijn Mara echter plotseling uit mijn leven. Tegen mij zei ze, een week na mijn verjaardag, vlak voordat ze vertrok, dat het iets met haar verleden te maken had. We bedreven de liefde en ze zei met tranen in haar ogen dat ik haar nooit meer zou zien!" "Vervolgens kwam Mara een week na haar vertrek weer even bij me terug voor een kort maar heftig bezoek. Ze zei dat ze me een afscheidscadeau wilde geven en opnieuw schonk ze me haar lichaam. Het viel me op dat ze dat weekeinde bijzonder agressief was. Alsof ze mij levend wilde verslinden! Daarna vertrok ze echt voor altijd. Het laatste dat ze zei was: 'Sorry'. Ach, waarom moest ze nu weg? Ik moet altijd denken aan 'Yesterday' van 'The Beatles': 'Why she had to go, I don't know. She wouldn't say'. Ik was mijn Mara dus kwijt. Ik geloofde daarna niet meer in de liefde. Ik dacht dat ik zelfs nooit meer verliefd zou worden." "Het was Aurora Young waarbij ik troost zocht. Enkele weken lang bezocht ik met Aurora diverse natuurgebieden in exotische streken waarbij we in een klein tentje sliepen. Het was bloedheet en heel vaak werden we doorweekt door tropische regenbuien. We zaten midden in de moesson en we bedreven constant de liefde met elkaar. Aurora Young leerde me alles over vrouwen! Maar daarna stuurde Aurora mij weg. Ze wilde dat ik de wereld in ging en weer de liefde zou vinden. Ze gaf me de opdracht heel lief te zijn voor alle vrouwen en dat ik al haar lessen altijd moest toepassen. Ze vroeg me ook of ik mee wilde werken aan een bijzonder project van haar genaamd 'XLVI'. Ze wilde daarbij zygoten verzamelen die ontstaan wanneer ik de liefde bedrijf met de vrouwen in mijn leven. Die zygoten teleporteerde ze dan van de baarmoeders van die vrouwen naar haar eigen baarmoeder. Eenmaal in haar baarmoeder fuseerde ze bepaalde genen van al die zygoten tot één nieuwe superzygote, het kind van mijzelf en al mijn minnaressen. De bronzygoten zouden dan geplaatst worden bij echtparen die kinderen wilden. Een vreemd verzoek maar omdat ik haar volledig vertrouwde besloot ik mee te werken en ik vroeg heel braaf elke vrouw waarmee ik sliep om Aurora daarmee te helpen. Ze stemden allemaal toe! En het mooie was dat ze er niet zelf bij hoefde te zijn. Aurora heeft mij besmet met een supervirus, aangemaakt door haar eigen lichaam, dat ik overbreng op die vrouwen, dat al die handelingen verricht." "Eigenlijk was er toen ook al nog één andere vrouw waarop ik echt verliefd was. Ik was nog steeds filmfan en ik zag in de bioscoop de eerste film van Kate Phoenix, de vrouw waarmee ik nu getrouwd ben. Ik kende haar natuurlijk niet persoonlijk toen, maar bij elke film die ik van haar zag droomde ik van haar. Dat ik met elk personage dat ze speelde de liefde bedreef. Volmaakte dromen waren het. Compleet met beeld, geluid, tast, geur en smaak. Maar ja, dromen zijn bedrog." "Grootmoeder zegt altijd: Dromen zijn bedrog, schijt je 's nachts in bed, dan vind je het 's morgens nog!"
"Ik verhuisde daarna tijdelijk uit Sprucphord om in Leiden te studeren. Ik had daar gratis een suite en gratis maaltijden in hotel ''t Einde' omdat ik gratis de automatisering van de administratie verzorgde. Ik had een zeer speciale relatie met de eigenaresse van het hotel. Dat was een bloedmooie blonde vrouw, zeven jaar ouder dan ik, genaamd Susan de Groot. Ze leek heel veel op Marilyn Monroe en ze zat altijd met me te flirten. En ik met haar." "Geen enkele serieuze, vaste, relatie verder toen. Ik had twee dozijn dates naar aanleiding van door mijn uitgever bedachte 'Dynamische Fan Dinner Dates', DFDDs. Vaak op de laatste zaterdag van de maand. Altijd eenmalige relaties dus. De DFDDs hadden vier belangrijke elementen: 1. Maaltijd, 2. Gesprekken, 3. Muziek, en 4. Film. Wel heel plezierig dus! Vooral omdat ze allemaal tot die groep behoorden die mij huwelijksaanzoeken had gestuurd! Er was ook nog altijd een officieus vijfde gedeelte. Al die dates wilden meer van me en ze waren zo mooi dat ze me altijd wisten te verleiden tot meer. Veel meer. Ik ging met hen 'all the way'." "Twee van de dates eindigden zelfs in echte onenightstands die nog doorliepen tot diep in de volgende dag. Deze kwamen niet voort uit de reguliere DFDDs maar waren wel zo ongelooflijk heerlijk en lekker dat ik ze toch als DFDDs beschouw. Zelfs als de allerlekkerste DFDDs. Tijdens Halloween 1985 had ik een heel bijzondere onenightstand met een heel mooie vrouw verkleed als Catwoman. Maar ik vrees dat die zij alleen op me viel omdat ik toen verkleed was als Batman. Ik dacht destijds dat ik haar na die nacht nooit meer terug had gezien en ze wilde mij toen haar naam niet geven. Ze hield ook de hele tijd haar masker op! Ik vond dat bijzonder jammer, want op haar had ik echt verliefd kunnen worden. Zo erg zelfs dat ik met haar had willen trouwen. Ze is de enige in die tijd waarvan ik toen de naam niet kende. Ik had alleen een foto van ons samen als Batman en Catwoman. Feitelijk heb ik haar daar nog vaak gezien, maar gewoon niet herkend. Ik besefte dat destijds gewoon niet. De nacht daarop werd ik getroost door Susan de Groot, maar zij wilde ook al geen vaste relatie zei ze! Ik ben trouwens ook heel blij dat Susan en ik daarna ook nog goede vrienden bleven. Later vernam ik dat die heerlijke Catwoman Scarlett Theron was, een receptioniste van het hotel. Met Scarlett heb ik nu een even goede band als met Susan. Ze zijn beiden heel lieve vriendinnen van me en ik zie ze nog regelmatig." "Ik bleef na de DFDD tijd even alleen en ik dacht dat dat altijd zo zou blijven. Misschien wilde ik in die tijd zelf niet eens een vaste relatie. Nog te veel pijn van het verlies van Mara. Ik wilde dat gewoon niet nog een keer meemaken. Bovendien ziet een deel van me misschien wel wat in zo'n 'Heinleinhuwelijk'. Ik heb gehoord dat ze in mijn land bezig waren met een wetsvoorstel om het huwelijk uit te bouwen tot een zogenaamd 'Netwerkhuwelijk' waarbij meerdere mensen kunnen aansluiten, op voorwaarde dat ze niet te nauw verwant zijn. En waarom eigenlijk niet? Het is een logisch vervolg op het openstellen van het huwelijk voor partners van hetzelfde geslacht dat in Nederland in 1980 tot stand kwam. Kwam allemaal voort uit de 'Artamofemsci' beweging die de vorige eeuw begon. De manier waarop die wetenschap, techniek, cultuur, kunst, feminisme, mensenrechten en polyamorie koppelde aan een gedachtengoed van links-liberale, sociaal-democratische en milieu-activistische stromingen sprak mij erg aan. En ik val denk ik hoofdzakelijk op vrouwen die 'Artamofemsci' onderschrijven. Sterke, intelligente vrouwen met een eigen wil vind ik supersexy. Die heb ik liever dan die porseleine types. 'Artamofemsci' was echt de toekomst. Die 'Artamofemsci' vrouwen zouden de wereld op een gegeven moment overnemen en een stuk beter beheren dan de macho-mannen met hun achterlijke gedrag. Ik keek uit naar hun heerschappij. Misschien dat het de volgende generatie al was lukt. En op een gegeven moment werd ik het "eigendom" van een bijzonder mooie 'Artamofemsci' vrouw, mijn huidige echtgenote Kate Phoenix. En de manier waarop ik haar tegenkwam was wel heel bijzonder!"
"Augustus 1986 was ik op vakantie in Hawaï en daar kwam ik na een heerlijke strandwandeling bij volle Maan uit bij een filmset die volledig verlaten leek. Stom toevallig stond ik op een plek waar een bijzonder mooie vrouw, mijn Kate dus, bijna een dodelijke val maakte. Ze was alleen op een stellage geklommen om zich op een stunt voor te bereiden en had daar haar evenwicht verloren. Ze zou naast het opvangkussen gevallen zijn! Haar dood tegemoet!" "Ik had het geluk haar op te vangen. Haar maliënkolder bikini schoot helemaal los en ze lag volledig naakt in mijn armen. Ze leek volslagen hulpeloos en in mijn macht omdat ik haar leven had gered. Maar geen enkel ander mens op Aarde had op dat moment zoveel macht over mij dan die mooie vrouw. Ik wist dat ik verloren was. Vanaf dat moment was ik met lichaam en ziel haar eigendom." "We keken in elkaars ogen en we wisten gewoon dat we voor elkaar waren voorbestemd. Ik kende haar dus als actrice waar ik fan van was en zij kende mij als schrijver waar ze fan van was. Het klikte meteen en we maakten direct gebruik van dat prachtig grote opvangkussen om met elkaar de liefde te bedrijven zonder eerst een woord met elkaar te wisselen. Het klinkt krankzinnig, maar zo is het echt gebeurd. Tijdens dat liefdesspel gaf ik haar gelijk in mijn hoofd mijn liefdeskoosnaam voor haar: Cat. Wegens haar voornaam, wegens haar schoonheid en ook omdat ze op dat moment zo leek op mijn heerlijke Catwoman Scarlett die ik destijds ook Cat noemde tijdens het liefdesspel op Halloween." "O, Katherine Alice Phoenix! Lang golvend rood haar, schitterende magische groene ogen die een man volledig betoveren, een roomblanke huid met hier en daar sexy sproetjes, een klassiek mooi gezicht en een natuurlijk, absoluut volmaakt lichaam! Heel erg sportief en heel erg lenig. Dat had ze ook nodig voor haar werk als actrice. Ze was in die tijd een echte iconische heldin dankzij die actie thriller 'C-Women', waarin ze de rol speelde van CIA soldate Megan Jennifer 'Cat' Farrell. Meg-Jen! Ze zag er dan heel anders uit dan wanneer je haar in het echt ziet. Als Meg-Jen had ze prachtig lang glanzend haar zo gitzwart als ebbenhout, volle sensuele lippen zo rood als bloed, een smetteloze huid zo wit als sneeuw en gitzwarte, ondeugende, ogen. Ze deed me toen echt dus sterk denken aan Scarlett. Voor die film oefende ze die stunt waarbij ze in mijn armen viel op Hawaï." "Bij elke rol die ze speelde zag er anders uit eigenlijk. Als dokter Victoria Imogen Pirelli, in 'V.I.P.' was ze een brunette en had ze bruine ogen en als de Godin Gina Gold in de komische film 'GGG' was ze een blondine met blauwe ogen. Een beetje zoals jij. Ze had in die film ook nog twee kleine rolletjes als twee komische serveersters die constant ruzie met elkaar hadden, de preutse Sarah Emily Cox en de nymphomane Eva Shir Cohen." "Mijn Kate was uiterlijk nog het meest zichzelf in de rol van Grace April Meredith Watson, de roodharige leerling-verpleegster met sAuroragd groene ogen, in de film 'Saint Valentine Hospital'. In die film kwamen haar dramatische kanten ook het best tot hun recht. Ze kreeg een Golden Globe voor het verhaal waarin haar personage een dubbelgangster bleek te hebben in de vorm van de FBI agente Mary Jane van Pelt. Voor haar was dat een prachtige dubbelrol waarin ze zich helemaal kon uitleven!" "Ze vertoonde al die heerlijke kleuren en meer in de Science Fiction Horror Space Opera film 'Lisa Star' waarin ze een soort van superheldin speelde die door ruimte en tijd reisde om het heelal te onderzoeken en monsters te verslaan. Dat is nog steeds mijn favoriete film! Ik heb er het verhaal en het script voor mogen schrijven. De inspiratie ervoor lag bij auteurs van Amerikaanse Golden Age SF, Bronze Age Amerikaanse Comics, 'Doctor Who', 'Star Trek', 'Alien' en 'Dracula'. En een gesprek dat ik had met een geniale man genaamd Joss Whedon die het denk ik nog ver gaat schoppen. Ik heb zelfs een credit voor de film als producer. De film werd gemaakt en uitgebracht in 1988 en het was zo'n succes dat we financieel volledig binnen waren." "Mijn Kate wordt geroemd om haar schoonheid. En ze is echt zo mooi! Puur natuur. Ze is puur bloed, vlees en botten. Geen enkel spoortje van nepheid, plastic of siliconen of wat dan ook. First class, fancy free, she's high society. She's got the best of everything. She's perfect as she can be. Ze is gewoon a kind of magic! Bij haar films had ze niets nodig om haar schoonheid te versterken. Alleen wat haarkleuring en speciale contactlenzen wanneer dat nodig was. Ze had in de meeste films absoluut geen bodydouble nodig. Ze had zelfs geen stuntvrouw nodig in haar films. Zo slank, lenig en ongelooflijk sportief." "Er is maar één vrouw die even mooi en lief is als Kate, en dat is haar tweelingzus Emma die bij ons woont en waarmee Kate mij deelt. Kate beschouwt Emma als een deel van haar eigen lichaam. Emma doet vaak alsof ze Kate is en ik trap daar altijd in. Zo volmaakt lijken ze op elkaar. Hun lichamen zijn echt volledig identiek. Ik heb hun lichamen al vele malen grondig bestudeerd. En Kate speelt dat spel dan mee. Dan doet ze alsof ze Emma is. Telkens als ze mij beet hebben liggen ze in een deuk van het lachen." "In tegenstelling tot Kate acteert Emma overigens nog steeds. Vooral in erotische thrillers omdat ze daar echt het lichaam voor heeft. Emma speelde trouwens ook mee in 'Saint Valentine Hospital'. Telkens als 'Grace' en haar dubbelgangster Van Pelt tegelijkertijd in beeld waren werd de rol van Van Pelt gespeeld door Emma." "De zussen Phoenix hebben zeer sportieve kanten. Ik heb de eer hun coach te zijn wanneer ze meedoen aan damesdubbeltennis- en beachvolleybalwedstrijden." "Mijn Kate heeft ook heel serieuze kanten. Ze heeft ook astronomie gestudeerd. En archeologie. Toen ze haar doctoraat haalde stopte ze met acteren en ging ze zich volledig op de wetenschap richten. Ze werkt nu aan een reeks lezingen over de combinatie van astronomie en archeologie bij oude culturen." "In 1990 vroeg Kate me ten huwelijk. We waren al vier jaar samen en ze wilde mij voor eeuwig en echt aan haar binden. Ik zei natuurlijk onmiddellijk ja!" "Mijn vrijgezellenfuif was bijzonder wild. Kate en ik werden zogezegd ontvoerd door onze favoriete band 'MacM'. Je kent hun reputatie en ik kan je zeggen dat de dames van die band in het echt nog mooier, liever en vuriger zijn!" "Na onze huwelijksreis bleef het een beetje onrustig. Ik kreeg een brief van een fanclub van mij die zich de 'Bruiden van Valens' noemde. Die vrouwen waren al mijn dates van destijds! En toen vernam ik pas dat Catwoman Scarlett Theron was, want ze is ook lid van die club!" "De 'Bruiden van Valens' lieten me in ieder geval weten dat ze nog steeds van me hielden en dat ze nog steeds volledig van mij waren." "Lilith Anderson, de eerste date van hotel ''t Einde' destijds en tegenwoordig mijn persoonlijke secretaresse, is ook lid van die 'Bruiden'. Lilith verzekerde mij en mijn vrouw dat de brief bedoeld is een blijk van waardering. Dat ze zeer wel mijn huwelijk met Kate respecteren en dat ze ook fan zijn van mijn Kate. Vooral wegens haar rol in 'Lisa Star'. Daarom hebben ze zich ook niet 'Bruiden van Wally Valens' genoemd. De naam slaat eigenlijk net zo goed op Kate als op mij. Lilith, Liliths vrouw Kathleen, Susan en Scarlett zijn intussen dus goede vrienden geworden van mij en Kate en Susan en Scarlett doen ook regelmatig onze catering. Vooral met Susan en Scarlett hebben we een heel goede band." "De 'Bruiden' hadden ook een bijzonder verzoek. Ze waren allemaal afgestudeerd in de natuurkunde en ze wilden nu met mijn hulp en morele steun hun doctoraat halen. Allemaal komen ze regelmatig bij Lilith Anderson over de vloer om mij te ontmoeten. Lilith heeft er zelfs een bedrijfje voor opgericht genaamd 'Lily's' dat ze runt vanuit haar woning. Lilith is daarom ook mijn secretaresse is geworden. Ze heeft de administratie van het gebeuren op haar genomen en zelf maakt ze ook van mijn ervaring en kennis gebruik omdat ze ook wil promoveren. En zelfs Scarlett en Susan komen er altijd om de catering te verzorgen! Ik heb Scarlett een paar keer voorzichtig gevraagd waarom ze destijds niet haar masker wilde afzetten, maar dan moet ze altijd blozen en zegt ze dat ze dat niet wilt vertellen, maar dat het ook niet mijn schuld is. Wat ze mij wel vertelde was dat ze er geen spijt van had en dat ze heel erg van die nacht genoten heeft. Ze vindt het ook altijd heel leuk om mij weer te zien. Ik was blij dat te horen. Ik heb immers ook heel erg van haar genoten. Zo zeer zelfs dat ik haar ten huwelijk zou hebben gevraagd als ik daar de kans toe had gehad." "Altijd is het heel gezellig bij de bijeenkomsten en knus en inspirerend en leerzaam. Alles bij elkaar is dat nu een jaar gaande en..." Wally kuchte en zei: "Was! Ik moet eigenlijk in de verleden tijd spreken! Mijn Kate vindt het overigens niet erg omdat ik ook haar hielp bij het promoveren in de astronomie en ze kan ook heel goed met alle 'Bruiden' opschieten. Ze is ook heel goed bevriend met Susan en Scarlett, zij zijn ook hartsvriendinnen van haar." "Scarlett plaagt Kate soms wel een beetje. Als Scarlett destijds mij aan de haak had geslagen, na die Halloween, dan was ik nooit naar Hawaï gegaan en dan had Kate haar val nooit overleefd. Dat is iets waar Scarlett Kate graag aan herinnerd. Plus natuurlijk dat zij mij eerder had. Waarop Kate dan telkens triomfantelijk haar trouwring laat zien, waarbij ze zegt dat zij degene is die mij heeft geringd. Waarna ze in lachen uitbarsten, hun tongen naar mij uitsteken en elkaar daarna op de mond kussen." "Onze relatie met de 'Bruiden' is zelfs zo goed en intiem dat Kate en ik Extramurale Partnerschapscontracten met elkaar hebben afgesloten. Ze zijn dus letterlijk echt onze bruiden."